انواع اصطلاحات آرماتور و گره های بتن مسلح

میلگردها به شکلهای مختلف در اعضای بتنی مسلح مورد استفاده قرار می گیرند که معمولاً در نقشه های سازه ای، بطور دقیق تریسم می گردند. به طور کلی در سازه های بتن آرمه دو نوع میلگرد وجود دارد: 

 هر میلگردی که در راستای طول عضو (تیر یا ستون) باشد میلگرد طولی و هر میلگردی که در راستای عرض عضو و عمود بر میلگرد طولی باشه میلگرد عرضی هست.به منظور جبران مقاوت کششی پایینی که در بتن وجود دارد از آرماتور(میلگرد) استفاده می شود که معمولا در راستای عضو(تیر یا ستون) اجرا می گردد. کاربردهای مختلف آنها را در زیر ذکر می کنیم

1-میلگرد راستا یا سیتکا: برای افزایش مقاومت کششی بتن (و گاهی مواقع هم برای افزایش مقاومت فشاری بتن)

 2-خاموت : خاموت میلگرد فولادی است که بصورت تنگ بسته یا تنگ باز در سازه های بتن آرمه به خصوص تیر ها و ستون های بتنی مورد استفاده قرار می گیرد. و هدف از استغاده آن جلوگیری از بیرون زدگی آرماتورهای طولی در اثر کمانش و تحمل نیروهای برشی و جلوگیری از گسترش ترک است. اصطلاح فنی آن یا به عبارت دیگر نام آیین نامه ای آن،  فولاد برشی قائم،  فولاد جان  یا فولاد عرضی می باشد

3-سنجاقی: برای تقویت مقاومت برشی خاموتها و اتصال کامل بین میلگردهای طولی و خاموت استفاده میشود.

 4-خرک: برای قرار دادن دو شبکه ی متوالی افقی با فاصله ی معین در داخل قالب (در بتن ریزی های کف و فونداسیون)

5-رکابی: برای در امتداد نگه داشتن آرماتورهای طولی یا عمودی در بتن ریزی دیوارها و دالها یا بین دو سفره آرماتور (شبکه مش‌بندی)       

 6-اوتکا: برای تحمل لنگرهای منفی در تکیه گاه های تیر و برای تحمل نیروهای برشی

7-رامکا: میلگردهایی هستند که در پایین‌ترین نقطه ستون قرار می‌گیرند تا محل قرارگیری قالب را معین کنند و از حرکت قالب جلوگیری نمایند. میلگردهای رامکا را می‌توان به وسیله سیم آرماتور یا جوشکاری به میلگردهای طولی و یا خاموت‌ها متصل کرد.

بستن میلگرد ها

بستن میلگرد های فولادی باید قبل از بتن ریزی ، بر اساس طرح و محاسبه ، به یکدیگر بسته و یکپارچه شونذ تا از جابه جا شدن آن ها طی عملیات بتن ریزی تا خودگیری بتن جلوگیری شود. بستن میلگرد ها به یکدیگر از نظر زمان و مکان بستگی به وضعیت کارگاه و نوع قطعه دارد که تصمیم گیری در مورد چگونگی ان به عهده تکنسین ساختمان است تا حداکثر کارایی حاصل شود.

 گاهی تمام یا قسمتی از میلگرد ها را خارج از قالب می بندند و یک شبکه را تشکیل می دهند و سپس ان را در قالب قرار می دهند ( شبکه ی کف فونداسیون منفرد )

گاهی نیز میلگرد ها را در قالب به یکدیگر می بندند ( مانند میلگرد های سقفی بتنی ) .

 برای بستن دو میلگرد به یکدیگر ، بیشتر از مفتول نرم با قطر ۱٫۵ تا ۲ میلیمتر استفاده می کنند که اصطلاحا به این عمل پره زدن می گویند

انواع گره های متداول برای بستن دو میلگرد به یکدیگر

1-گره ساده ( لغزان)

گره ساده ، متداولترین گره برای اتصال میلگرد های اصلی و فرعی در شبکههای افقی مانند سقف و فونداسیون با امکان اجرای سریع است.

2-گره صلیبی

در مواقعی که به علت استفاده از میلگرد های قطور ، تعداد نقاط اتصال کم باشند ، برای استکام بیشتر اتصال میلگرد ها به یکدیگر ، از این گره استفاده می شود.

3-گره پشت گردنی

در ستون ها و تیر ها برای اتصال محکم میلگرد ها به خاموت ها در گوشه ها ، اغلب از این نوع گره استفاده می کنند.

4-گره اصطکاکی

در اتصال میلگرد ها در شبکه ها و صفحات قائم ( شبکه های دیوار های بتنی ) برای جلوگیری از لغزش میلگرد های افقی ، از این نوع گره استفاده می شود .

هر سه گره ( صلیبی ، پشت گردنی و اصطکاکی ) به صورت دوبل هم انجام میشود .