تاثیر انواع روان کننده و درصدهای مورد استفاده بر مقاومت فشاری بتن پودری واکنش زا (RPC)

نویسنده : کلینیک بتن ایران
تاریخ ثبت : 22 مهر ، 1397

تاثیر انواع روان کننده و درصدهای مورد استفاده بر مقاومت فشاری بتن پودری واکنش زا (RPC)

با گذشت زمان و نیاز بشر به ساخت بتن های با مقاومت بالاتر بر حسب نوع نیاز خود و همچنین بهینه سازی در مصرف مصالح و زمان، مهندسین رو به ساخت بتن های توانمند آوردند. از جمله این نیاز ها، نیاز به مقاومت فشاری و خمشی بالا تر، مقاومت ضربه ای مطلوب و همچنین تخلخل پایین تر و نفوذپذیری کمتر می باشد. از جمله این مصالح، بتن های پودری واکنش زا منصوب به RPC می باشد که در دهه ی 1990 در آزمایشگاهی در فرانسه مطرح گردید. این نوع بتن دارای شكل پذیری و مقاومت بسیار زیاد است و یك نوع ماده جدید مبتنی بر سیمان پرتلند با مقاومت فشاری بیش از 160 مگاپاسكال می باشد. با توجه به شكل پذیری زیاد و جذب انرژی می تواند جایگزین بهتر برای بتن توانمند باشد و از لحاظ ویژگی های سازه ای با فولاد رقابت کند.

در این مقاله تاثیر انواع مختلف روان کننده (پلی کربوکسیلات خنثی نوع نفتالین سولفونات، پلی کربوکسیلات اصلاح شده (دیرگیر)، پلی کربوکسیلات نوع 2) با نسبت های آب به مواد سیمانی یكسان بر مقاومت فشاری این نوع بتن مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس شرایط موجود و درصد های مختلف (2،1%، 2%، 3%، 4% و 6%)، با توجه به روانی مطلوبی که باعث افزایش تراکم و همچنین افزایش مقاومت فشاری نمونه ها می شود، فوق روان کننده ی پلی کربوکسیلات اصلاح شده )دیرگیر) با درصد مشخصی نسبت به دیگر فوق روان کننده ها تاثیر بیشتری در افزایش مقاومت فشاری داشته است.


(Effectof different super plasticizers used with different percentages on compressive strength of reactive powder concrete (RPC

Abstract:

By time passing and the human need to build high-strength concrete according to their requirements and optimize the use of materials and time, engineers turned to make high performance concrete. Some of these needs require high compressive and flexural strength, more favorable impact resistance and lower porosity and permeability. Among these materials, reactive powder concrete (RPC) is appointed in the1990s in a laboratory in France. This type of concrete with high strength and ductility and a new material is based on Portland cement with more than160 MPa compressive strength. Due to the high ductility and energy absorption it can bea better alternative for high performance concrete and can compete with steel according to structural characteristics.

In this paper, the effect of different types of super plasticizers (Neutral Poly Carboxilate type II, Corrected Poly Carboxilate, Naphthalene Sulfonate, Neutral Poly Carboxilate type I) with the same water to cementitious ratio on concrete compressive strength was evaluated. Based on current conditionsand different percentages(1.2%, 2%, 3%, 4% and 6%), due to required fluency which cause increase in density and compressive strength of the samples, super plasticizer Corrected Poly Carboxilate with a certain percentage compared to other super plasticizers has had a greater impact on increasing compressive strength.

Keywords:

Reactive powder concrete, super plasticizers, different percentages of super plasticizers, Compressive strength

1- مقدمه:

موضوع بتن پودری واکنش زا (RPC) برای معرفی یك نمونه سیلیكافوم سیمانی به همراه فوق روان کننده با نسبت آب به سیمان خیلی پایین در حضور ماسه کوارتزی بسیار ریز (دارای ابعاد 0،3 تا 0،6 میلی متر) بجای مصالح متداول استفاده شده است. اگرچه با توجه به استفاده از ماسه بسیار ریز به جای مصالح طبیعی، فاکتور سیمان برای بتن پودری واکنش زا بین 800 الی 1000 کیلوگرم بر متر مكعب می باشد.

در آیین نامه ASTM C 494 برای مواد افزودنی بتن الزامات خاصی برای کاهش آب، زمان گیرش، مقاومت فشاری، مقاومت خمشی، دوام و تغییرات ابعادی بتن در نظر گرفته استASTM 1017  عواملی شامل اسلامپ، زمان گیرش، مقاومت فشاری، مقاومت خمشی را برای ارزیابی فوق روان کننده ها برای بتن های روان در نظر گرفته است. کتابچه راهنما ACI اجرای بتن بخش 212-3R در مواد افزودنی با اطلاعات در مورد مواد افزودنی، جنبه های ارزیابی، کاربرد های این مواد، معیار های عملكرد، درصد های اجزاء بتن، اثرات آن در بتن تازه و سخت شده و تضمین کیفیت بتن حاوی فوق روان کننده سرو کار دارد. در تمامی این استاندارد ها معمولا روش آزمون تصریح می شود.

فوق روان کننده ها در اثر تماس با آب ایجاد بار منفی کرده و پس از جذب شدن بر روی ذرات سیمان مانع از نزدیك شدن این ذرات به یكدیگر می شوند و به این ترتیب در روانی و کارایی بتن موثرند. از طرفی، استفاده از فوق روان کننده ها در بتن نسبت آب به سیمان را بدون از دست رفتن کارایی بتن، کاهش
 می دهد و در این صورت بتن پر مقاومت و با دوام کافی جایگزین خواهد شد. از این رو توجه به خصوصیات فوق روان کننده ها در سیمان حائز اهمیت می باشد. موضوع بتن پودری واکنش زا (RPC) برای معرفی یك نمونه سیلیكافوم سیمانی به همراه فوق روان کننده با نسبت آب به سیمان خیلی پایین در حضور ماسه کوارتزی بسیار ریز (دارای ابعاد 0،15 تا 0،40 میلی متر) بجای مصالح متداول استفاده شده است. اگرچه با توجه به استفاده از ماسه بسیار ریز بجای مصالح طبیعی، فاکتور سیمان برای بتن پودری واکنش زا بین 900 الی 1000 کیلوگرم بر متر مكعب می باشد. در حقیقت مطالعات محدودی بر روی بتن پودری واکنش زا صورت گرفته که به صورت خلاصه در زیر آورده شده است.

1-1- اهدافاستفادهازافزودنیهایشیمیاییکاهندهآب :

1- برای افزایش کارپذیری بدون افزایش مقدار آب یا کاهش مقدار آب با ثابت نگه داشتن کارپذیری .

2- برای کاهش جداشدگی دانه ها.

3- برای بهبود بخشیدن به قابلیت پمپ شدن.

4- برای تسریع نرخ کسب مقاومت.

5- برای افزایش دوام.

6- برای کاهش نفوذ پذیری.

2-1- کاربردروانکنندههادربتن :

بطور کلی فن آوری بتن با ترم های مختلفی از جمله کارایی و مقاومت تعریف می شود. بتن تازه باید دارای قوامی صحیح باشد تا بتوان در حداقل زمان ممكن آن را در حد لازم متراکم کرد. یعنی بتن باید دارای حداکثر کارپذیری باشد.

نكاتمهم :

1- ماده افزودنی های بتن به نحوی باید با بتن مخلوط شود که سریع ترین و یكنواخت ترین توزیع را در مخلوط داشته باشد.

2- حداکثر راندمان، وقتی حاصل می شود که افزودنی های بتن در مراحل انتهایی اختلاط مصالح، سیمان و آب به آن اضافه شود.

3- نحوه و مراحل افزودن ممكن است روی زمان گیرش و مقاومت فشاری موثر باشد.

به علاوه بتن باید بتواند در حداقل زمان تا آنجایی که لازم است کسب مقاومت نماید یعنی بتن باید دارای مقاومت فشاری و دوام کافی نیز باشد .

قانون اساسی تكنولوژی بتن این است که خواص بتن در وهله اول تماما به نسبت آب به سیمان بستگی دارد. هر چه نسبت آب به سیمان کم باشد، کیفیت بتن (استاندارد و خوب متراکم شده) بهتر است.

از جمله افزودنی های بتن که در جهت تامین موارد فوق الذکر کاربرد دارد روان کننده ها و فوق روان کننده ها را می توان نام برد.

مطابق طبقه بندی کاربردی ASTM C 494 مواد روان کننده به دسته های زیر تقسیم می شوند :

نوع A : فقط به عنوان کاهش دهنده آب

نوع D : در صورتی که خاصیت کاهش دهندگی آب با خاصیت به تاخیر انداختن گیرش توام باشد .

نوع E : در صورتی که خاصیت کاهش دهندگی آب با خاصیت زودگیرکنندگی همراه باشد .

3-1- مکانیزمعمل :

ترکیبات اصلی و فعال روان کننده های بتن، موادی با سطح فعال هستند که در فصل مشترک دو فاز غیر قابل اختلاط جمع می شوند و نیروهای فیزیكی شیمیایی را در این سطح تماس داخلی تغییر می دهند.

این افزودنی با استفاده از ساختار شیمیایی حاصل از اتصال زنجیره های پلیمری بلند باردار، علاوه بر ایجاد بار منفی بین ذرات سیمان، سبب دفع شدن (دور شدن) این ذرات از هم و تثبیت حالت پخش شدگی آن ها و ممانعت فضایی مداوم ایجاد کرده، حباب های هوا نیز دفع شده و نمی توانند به ذرات سیمان بچسبند. خصوصیت کاهندگی آب قوی باعث شده که افزودنی های پلی کربوکسیلاتی بطور گسترده ای در بتن های با فاصله ی حمل طولانی مورد استفاده قرار گیرد. شكل زیر مكانیزم اثر این ماده را نشان می دهد.

تاثیر انواع روان کننده 1

شکل1-مکانیزمعملفوقروانکنندهبرپایهپلیکربوکسیلاتاتر

4-1- تاثیرروانکنندههایبتنرویخواصملاتوبتن :

1-4-1- کاهشآباختلاط

کم کردن آب همراه با ثابت نگه داشتن کار پذیری بطور محسوسی مقاومت مكانیكی بتن را افزایش داده، خطر جداشدگی دانه ها را کم و یكنواختی و تراکم مخلوط را بهبود می بخشد .

میزان کاهش آب در اثر مصرف این نوع مواد افزودنی مشروط بر اینكه اثرات نامطلوبی مشاهده نشود از 5 تا 15درصد است. در بسیاری از موارد بخشی از این کاهش ناشی از خاصیت هوازایی افزودنی های بتن است . مقدار واقعی کاهش آب بستگی به مقدار سیمان، نوع مصالح سنگی، پوزولان ها و مواد هوازا (در صورتی که در بتن بكار رفته باشد) و شرایط محیطی دارد. بنابراین ساختن مخلوط های آزمایشی برای بررسی و رسیدن به خواص بهینه و مطلوب و در ضمن اطمینان از عدم وجود عوارض جانبی نامطلوب مانند جداشدگی
دانه ها، آب آوری و کاهش کارپذیری با زمان (یا کم شدن اسلامپ) و...  ضروری است.

2-4-1- افزایشکارپذیری

کارپذیری مخلوط با به کاربردن روان کننده بتن در حالتی که نسبت آب به سیمان ثابت نگاه داشته شود، بهبود می یابد. میزان تاثیر روان کننده بتن و مقدار مصرف بهینه آن بستگی به عوامل مختلفی که عموما به طور همزمان عمل می کنند دارد. از جمله ترکیب کانی کلینكر نقش عمده ای دارد بر همین اساس مقدار مصرف بهینه این نوع افزودنی بتن با افزایش مقدار آلومینات ها زیاد می شود.

2- برنامهآزمایشگاهی :

در این پژوهش سعی شده جهت رسیدن به مقاومت بالا موارد زیر به دقت مورد توجه قرار گیرد :

1- حذف درشت دانه و در نتیجه حذف (کاهش ضعف) ناحیه انتقال به آن (محل اتصال درشت دانه و خمیر سیمان)

2- بهینه سازی بافت ریز دانه مخلوط و رسیدن به متراکم ترین حالت

3- بهبود فرآیند تشكیل ژل CSH در خمیر سیمان با عملیات حرارتی در روزهای نخست عمل آوری (پروراندن بتن)

با توجه به خواص بتن پودری واکنش زا و لزوم حرکت به سوی ساخت سازه های با دوام تر و از طرف دیگر بررسی امكان تولید این نوع بتن با استفاده از مصالح موجود، سعی به ساخت و بررسی عوامل موثر فوق روان کننده ها روی ذرات سیمان، نوع فوق روان کننده و همچنین درصد بهینه میزان آن ها بر روی مقاومت فشاری این نوع بتن در آزمایشگاه بتن دانشگاه گیلان مورد ارزیابی قرار گرفت.


1-2- مصالحمصرفی

1-1-2- سیمان :

سیمان مورد استفاده در تمامی طرح ها از نوع سیمان پرتلند نوع 2 هگمتان با درصد نسبتا پایین  A3C
می باشد. نتایج آزمایش شیمیایی این نوع سیمان در جدول 1 آورده شده است.

مشخصات شیمیایی سیمان پرتلند نوع 2
درصدهای شیمیایی مقایسه با استانداردها SiO2 Al2O3 Fe2O3 CaO MgO SO3 K2O Na2O LOl C3A
ISIRI-389 Min20 Max6 Max6 *** Max5 Max3 *** *** Max3 Max8
EN-197-1
(32.5R)
*** *** *** *** *** Max3.5 *** *** Max5 ***
سیمان هگمتان 21.37 5.03 3.88 63.15 1.55 2.17 0.65 0.44 1.95 6.76

جدول1-مشخصاتشیمیاییسیمانپرتلندهگمتان،نوع2

2-1-2- مصالحریزدانه :

برای بتن پودری واکنش زا ماسه بسیار ریز با حداکثر سایز 600 میكرون استفاده شده است این ماسه به وسیله الك برای ارضای آیین نامه BS 882/1992 (ASTM 311-02 2002) آماده سازی شده است  و در جدول 2 آورده شده است.

  دانه بندی نوع 2
سری الک استاندارد درصد مانده روی الک
2،36 میلی متر 0
1،2 میلی متر 0
600 میکرون 60
300 میکرون 40
150 میکرون 0
75 میکرون 0

جدول2-مشخصاتدانهبندیماسهسیلیسیمورداستفاده

3-1-2- افزودنیپوزولانی :

دوده سیلیسی مورد استفاده مربوط به شرکت فروسیلیس سمنان بوده که خواص شیمیایی آن در جدول 3 آورده شده است، الزامات شیمیایی پوزولانی مورد نیاز در ASTM C618 را ارضا می کند.

ترکیبات شیمیایی :

رطوبت L.O.I C MgO CaO Fe2O3 Al2O3 SiO2
% Max % Min
1 3،5 3 2 1،5 2 1 85

مشخصات فیزیکی :

شکل شکل ذرات اندازه ذرات دانسیته فله ای (kg/m3) سطح ویژه (m2/gr) وزن مخصوص (g/cm3)
بیشکل (آمورف) کروی 0،3- 0،2 300- 200 20- 14 2،3- 1،9

جدول3-مشخصاتشیمیاییوفیزیکیمیکروسیلیس

4-1-2- افزودنی شیمیایی :

مشخصات فنی پلی کربوکسیلات اصلاح شده (دیرگیر)   مشخصات فنی نفتالین سولفونات
حالت فیزیکی مایع حالت فیزیکی مایع
نوع دیرگیر نوع خنثی
درصد مواد جامد براساس استاندارد ASTM C 494 (TYPE G) درصد مواد جامد براساس استاندارد ASTM C 494 (TYPE F)
درصد توصیه شده 1 تا 1،6 درصد وزن سیمان درصد توصیه شده 0،3 تا 1،1 درصد وزن سیمان
رنگ سبز تیره رنگ صورتی شفاف
پایه سیمانی پلی کربوکسیلات اتر پایه سیمانی نفتالین
وزن مخصوص 1/1 گرم در سانتیمتر مکعب در 20 درجه سانتیگراد وزن مخصوص 07/1 گرم در سانتیمتر مکعب در 25 درجه سانتیگراد
اسیدیته (PH) 1 ± 7 اسیدیته (PH) حدود 7
میزان کلراید حداکثر ppm 500 میزان کلراید ــ
مقدار نیترات فاقد نیترات مقدار نیترات ــ

مشخصات فنی پلی کربوکسیلات خنثی نوع 1   مشخصات فنی پلی کربوکسیلات نوع 2
حالت فیزیکی مایع حالت فیزیکی مایع
نوع خنثی نوع خنثی
درصد مواد جامد براساس استاندارد ASTM C 494 (TYPE F) درصد مواد جامد براساس استاندارد ASTM C 494 (TYPE F)
درصد توصیه شده 0،2 تا 0،8 درصد وزن سیمان درصد توصیه شده 0،3 تا 0،7 درصد وزن سیمان
رنگ قهوه ای رنگ طیفی از زرد مایل به سبز
پایه شیمیایی پلی کربوکسیلات اتر پایه شیمیایی پلی کربوکسیلات اتر
وزن مخصوص 05/1 گرم در سانتیمتر مکعب در 25 درجه سانتیگراد وزن مخصوص 1/1 گرم در سانتیمتر مکعب در 25 درجه سانتیگراد
اسیدیته (PH) حدود 7 اسیدیته (PH) 6،5
میزان کلراید ــ میزان کلراید حداکثر ppm700
مقدار نیترات ــ مقدار نیترات فاقد نیترات

جدول4-مشخصاتفنیفوقروانکنندههایمورداستفاده) پلیکربوکسیلاتخنثینوعنفتالین سولفونات پلیکربوکسیلاتاصلاحشده (دیرگیر(،پلیکربوکسیلاتنوع2)

2-2- آمادهسازیوعملآوریطرحهایاختلاط :

در این پژوهش 28 طرح اختلاط با ثابت نگه داشتن نسبت های مصالح مختلف و با تغییر در نوع فوق روان کننده و همچنین درصد های مورد استفاده آنها مورد ارزیابی قرار گرفت .

بتن با توجه به نسبت های مختلف طرح اختلاط که در جدول 3 آورد، ساخته شده است. ابعاد قالب استفاده شده در این پژوهش 7×7×7 سانتی متر می باشد.

مصالح مانند سیمان، ماسه سیلیسی و دوده سیلیسی را ابتدا به صورت خشك به مدت 5 الی 10 دقیقه با سرعت کم مخلوط کرده. نصف آب اختلاط را به همراه نصف فوق روان کننده به مخلوط اضافه شده و به مدت 3 دقیقه مخلوط کرده و در نهایت برای بدست آوردن خمیر مورد نظر مابقی فوق روان کننده و آب را اضافه و به مدت 10 دقیقه و با سرعت زیاد مخلوط می كنیم. سپس مخلوط در قالب های مكعبی برای ارزیابی مقاومت فشاری ریخته و قالب ها در 3 مرحله و در هر مرحله با کوبیده شدن پر می شوند و برای مدت 20 ثانیه برای کاهش هوای محبوس شده در بتن، ویبره شده و برای جلوگیری از کاهش رطوبت، با پوشش های پلاستیكی روی قالب پوشانده می شود. قالب ها را بعد از 24 ساعت باز کرده و نمونه ها را در آب با دمای 70 درجه سانتیگراد به مدت 3 روز و بعد از آن تا سن مورد نظر جهت شكستن در دمای معمولی قرار می گیرد. نرخ افزایش دما 0،33 درجه سانتی گراد بر دقیقه می باشد. نمونه ها را بصورت تدریجی طی 6 ساعت بعد از بیرون آوردن از آب گرم خنك کرده تا شك حرارتی به آن ها وارد نشود و بعد در آب بادمای معمولی قرار می گیرد.

عیار سیمان
Kg/m3
عیار مواد سیمانی Kg/m3 نسبت آب به مواد سیمانی نسبت دوده سیلیسی به سیمان نسبت سیمان به سنگدانه نسبت فوق روان کننده به مواد سیمانی شماره طرح انواع روان کننده ها
837،9 1047،3 0،16 0،25 0،68 0،8 1 پلیکربوکسیلات خنثی نوع 1
نفتالین سولفونات
پلی کربوکسیلات اصلاح شده (دیرگیر)
پلیکربوکسیلات نوع 2
836،1 1045،1 0،16 0،25 0،68 1 2
834،4 1043 0،16 0،25 0،68 1،2 3
827،4 1034،3 0،16 0،25 0،68 2 4
819 1023،7 0،16 0،25 0،68 3 5
810،7 1013،4 0،16 0،25 0،68 4 6
794،6 993،2 0،16 0،25 0،68 6 7

جدول5-طرحاختلاطهایمورداستفادهدراینپژوهش

در این آزمایش تمامی 18 طرح اختلاط ذکر شده، شرایط عمل آوری و نگه داری در تمامی آنها برابر بوده و تنها تفاوت طرح های ذکر شده در میزان درصد مورد استفاده فوق روان کننده می باشد. نمونه ها بعد از بیرون آوردن از آب در فضای آزاد خشك و مورد آزمون مقاومت فشاری قرار گرفتندکه نتایج بدست آمده از مقاومت فشاری هر کدام در سن 28 روزه در جدول زیر قابل مشاهده می باشد.

3- ارائه نتایج :

نمودار1-مقاومتفشاریبرحسبتغییراتدردرصدفوقروانکنندهمصرفی

همان طور که در جدول فوق مشخص شده است، هر یك از فوق روان کننده ها دارای درصد بهینه برای بدست آوردن بیشینه مقاومت فشاری، کارایی و تراکم مناسب می باشد. اما استفاده از این مواد به مقدار بیش از حد لزوم باعث تأخیر در گیرش بتن می شود و در مواردی نیز مشاهده شده که گیرش بتن تا 3 روز و حتی بیشتربه تأخیر افتاده است، مصرف بیش از حد این مواد لزوماً کارایی و تراکم را افزایش نمی دهد و بنابراین ممكن است مقاومت بتن تازه مورد توجه قرار نگیرد.

طبق نمودار 1 مشاهده می شود که فوق روان کننده ی پلی کربوکسیلات نوع 2 به هیچ عنوان گزینه ی مناسبی جهت انتخاب برای ساخت بتن پودری نمی باشد و تغییر در میزان مصرف آن هیچ اثری بر مقاومت فشاری نمی گذارد.

فوق روان کننده ی نفتالین سولفونات رفتار نامطلوبی از خود در برابر درصد های پایین مورد استفاده نشان داده که یكی از دلایل آن می تواند وزن مخصوص نسبتا پایین آن باشد ولی دلیل عمده ی آن در ریز ساختار این نوع فوق روان کننده می باشد و همچنین مشاهده می شود که به هنگام استفاده بیشتر یعنی حدود 2 درصد و به بالا، نزخ افزایش مقاومت حالت صعودی به خود می گیرد و در 4 درصد بیشترین مقاومت فشاری را شاهد خواهیم بود.

فوق روان کننده ی پلی کربوکسیلات خنثی نوع 1 علیرغم وزن مخصوص پایین تر نسبت به سایر فوق روان کننده های مورد آزمایش، جواب قابل قبولی را در درصد پایین مورد استفاده از خود نشان داد ولی با توجه به افزایش دوز مصرف، نرخ کاهش مقاومت به خوبی مشخص می باشد.

اما به طور کل و با توجه به مطالب فوق و برای دست یابی به مقاومت بالا، کارایی بهتر و تراکم مناسب تر و همچنین مصرف کمتر از فوق روان کننده، فوق روان کننده پلی کربوکسیلات اصلاح شده )دیرگیر) مورد توجه قرار گرفت که در دوزهای مصرف کم، مقاومت قابل قبولی را در نمونه ها شاهد خواهیم بود. البته شایان ذکر است که در صورت استفاده ی بیش از حد این نوع فوق روان کننده (پلی کربوکسیلات اصلاح شده )دیرگیر) ) میزان مقاومت فشاری به طور چشمگیری افت خواهد داشت ولی با توجه به مطالب گفته شده و تمایل به مصرف کمتر فوق روان کننده، می توان پلی کربوکسیلات اصلاح شده )دیرگیر( را به عنوان گزینه ی مناسبی از میان موارد مورد آزمایش معرفی کرد.

4- نتیجهگیری :

میزان افزایش مقاومت در نمونه های حاوی فوق روان کننده ی پلی کربوکسیلات اصلاح شده  (دیرگیر) در حضور درصد کمتر مورد استفاده که مد نظر مهندسین می باشد، رشد محسوسی داشته و همچنین این افزایش را می توان به ریز ساختار های این نوع فوق روان کننده نسبت داد که واکنش های شیمیایی میان آن و اجزای متشكل بتن پودری نظیر سیمان و میكروسیلیس منجر به اقزایش مقاومت فشاری بتن RPC با درصد مورد استفاده کمتر فوق روان کننده ی پلی کربوکسیلات اصلاح شده )دیرگیر( که برابر 1 درصد
می باشد، شده است.

نكته ی مهم علاوه بر میزان درصد بهینه ی فوق روان کننده، انجام واکنش های شیمیایی گوناگون بین آن و مصالح مورد مصرف در بتن پودری می باشد که باعث شده فوق روان کننده ی مذکور بتواند با درصد استفاده ی کمتر، کارایی مورد انتظار را فراهم آورد.

نویسنده:

دکتر رحمت مدندوست [ دانشیار دانشکده ی فنی و مهندسی، دانشگاه گیلان ]

آرین قرناق [ دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، گرایش سازه، پردیس دانشگاهی دانشگاه گیلان ]


6LejitwhAAAAANvn8APaMURvuVWIRBhNqoFP0e9r