بتن ریزی ، تحکیم ، پرداخت کاری ، و عمل آوری بتن میکروسیلیسی

بتن ریزی و تحکیم بتن میکروسیلیسی در اصل شبیه بتن بدون میکروسیلیس است. معمولاً پرداخت کاری بتن میکروسیلیسی در عرشه ی پل ها و سایر کف سازی ها بدون دوره انتظار موجود در روش های پرداخت کاری سنتی است. برای محافظت بتن از خشک شدن بلافاصله باید عمل آوری را انجام داد.

این بخش از مقاله کلینیک بتن ایران بتن میکروسیلیسی از دید پیمانکاری که باید با آن کار کند ، می پردازد. عملیاتی که پیمانکار باید انجام دهد ، شاملبتن ریزی ، تحکیم ، پرداخت کاری و عمل آوری است. این بخش با خشک شدن بتن و چه حاوی میکروسیلیس باشد یا خیر شروع می شود.

هدف از توصیه های ارائه شده در این بخش ، رسیدن به خواص بتن سخت شده ای است که کارفرما یا طراح به خاطر آنها بتن میکروسیلیسی را برای یک سازه مشخص می کنند. با پیروی از روش های ارائه شده در این بخش می توان به این هدف دست یافت.

ملاحظات کلی

در اغلب جنبه ها ، کار با بتن میکروسیلیسی تفاوتی با بتن بدون میکروسیلیس ندارد. تنها مورد استثنای قابل توجه در این خصوص پرداخت کاری بتن است. به هر حال ، اگر فرآیند پرداخت کاری مطاق روش ارائه شده در این مقاله انجام شود ، تفاوت های مربوط به بتن میکروسیلیسی می تواند به مزایایی برای پیمانکار تبدیل شود. در این بخش به موارد کلی زیر پرداخته می شود :

 هماهنگی

هماهنگی مناسب بین پیمانکار و تامین کننده بتن یک معیار حیاتی است. تغییرات نسبتاً جزئی در خواص بتن تازه می توانند تفاوت های قابل توجهی را در تلاش لازم برای بتن ریزی و پرداخت کاری ایجاد کنند. برخی از موارد اصلی عبارت اند از :

اسلامپ، شماره 1. با یک محاسبه سرانگشتی می توان اسلامپی که حدود 40 تا mm50 بیشتر از اسلامپ بتن بدون میکروسیلیس مصرفی برای بتن ریزی مشابه است ، را برای شروع کار انتخاب کرد. این افزایش اسلامپ چسبندگی بیشتر بتن میکروسیلیسی را فراهم می کند. در این خصوص نگران جداشدگی نباشید. تنها افزایش های بسیار زیاد اسلامپ سبب جداشدگی در بتن میکروسیلیسی می شوند.

اسلامپ، شماره 2. معمولاً ، بهترین روش برایبتن ریزی ، ریختن بتن با بالاترین میزان اسلامپی است که با شرایط واقعی پروژه مطابق باشد. هر چه میزان اسلامپ بالاتر باشد ، عملیات شمشه کشی و ماله کشی بتن راحت تر خواهد بود. معمولاً یک عامل محدود کننده برای بتن ریزی عرشه ی پل یا کف سازی وجود هرگونه شیب در محل بتن ریزی است. بتن باید با بالاترین میزان اسلامپی ریخته شود که آن را در شیب نگه می دارد.

 چسبندگی. پرداخت کارها به کرات گزارش داده اند که بتن میکروسیلیسی «چسبنده» است و کار کردن با آن مشکل می باشد. تجربه نشان داده است که چسبندگی می تواند ناشی از اندرکنش میکروسیلیس و مواد افزودنی شیمیایی (کاهنده های آب و فوق روان کننده) در بتن باشد. یک روش این است که ماده ی افزودنی را با ماده دیگری که دارای ترکیب شیمیایی متفاوتی است ، عوض کنید. روش دیگر ، حذف یک سوم فوق روان کننده و اضافه کردن یک کاهنده ی آب با محدوده ی متوسط به همان اندازه است. از ترکیب مواد افزودنی مختلف برای به دست آوردن بهترین بتن ممکن برای پروژه هراسی نداشته باشید. دانه بندی مصالح سنگی ریزدانه نیز می تواند ملاحظه دیگری از چسبندگی باشد. با تغییر نسبت مصالح سنگی ریزدانه به درشت دانه در راستای افزایش مصالح سنگی درشت دانه می توان چسبندگی را کاهش داد. در برخی از موارد ، تغییر منبع مصالح سنگی ریزدانه می تواند به کهش چسبندگی کمک کند.

 ملاحظاتبتن ریزی

دو مورد را باید قبل از بتن ریزی بتن میکروسیلیسی در نظر داشت. این دو مورد عبارت از جلسه پیش بتن ریزی و بتن ریزی آزمایشی هستند.

  جلسه پیش بتن ریزی. اگر چه برگزاری جلسه پیش بتن ریزی برای هر کار بتنی مهم است ، اما اهمیت این جلسه برای بتن میکروسیلیسی بیشتر است. این جلسه فرصتی برای پیمانکار است که تمام افراد متوجه شوند که چه کارهایی قرار است ، انجام شود. همچنین این جلسه زمانی است که پیمانکار پرسش های خود در مورد انتظارات کارفرما و طراح را بپرسد. در بیشتر مواقع ، جلسه پیش بتن ریزی همراه با بتن ریزی آزمایشی برگزار می شود.

مسئله اساسی که باید در جلسه پیش بتن ریزی مطرح شود ، نرخ تحویل بتن است. یک مسئله متداول رسیدن مقدار بسیار زیادی بتن به کارگاه و برگشت دادن کامیون های حامل بتن است. این مسئله به خصوص در مورد روکش کردن عرشه ی پل یا یاخت رویه های بتنی میکروسیلیسی روی عضوهای پیش ساخته صادق است. در این نوع بتن ریزی ها ، حجم کوچکی از بتن سطح بزرگی را پوشش می دهد.

  بتن ریزی آزمایشی. در اغلب موارد ، انجام بتن ریزی آزمایشی قبل از شروع عملیات بتنی در پروژه الزامی است. این آزمایش فرصتی را فراهم می آورد تا ایرادهای سیستم بتن ریزی مشخص شده و برطرف شوند. نماینده هر یک از گروه های کاری باید در این آزمایش حضور داشته باشند : کارفرما ، طراح ، تامین کننده بتن ، تامین کننده مصالح ، و البته پیمانکار. در صورتی که نتیجه بتن ریزی آزمایشی مطلوب باشد ، مرحله بعدی بتن ریزی اصلی در سازه است. برخی از مسائلی که باید طی بتن ریزی ازمایشی مطرح شوند ، عبارت اند از :

  مخلوط بتنی. این زمان اولین فرصت برای پیمانکار مسئول پرداخت کاری است که مخلوط بتنی را ببیند و مشخصات آن را ارزیابی کند. همچنین بتن ریزی آزمایشی زمان خوبی برای تعیین اصلاح هایی است که باید بسته به شرایط آب و هوایی و بتن ریزی انجام شوند. به عنوان مثال ، ممکن است اضافه کردن کندگیر کننده یا تسریع کننده غیر کلریدی بسته به شرایط مناسب باشد.

روش پرداخت کاری. این زمان فرصت مناسبی برای امتحان روش ها و ابزارهای مختلف پرداخت کاری است. بهترین ابزار و درجه پرداخت کاری لازم را تعیین کنید.

  پرداخت مورد قبول. در این مرحله ، کارفرما ماهیت دقیق پرداخت مورد قبول کار بتنی خود را عریف می کند.بتن ریزی آزمایشی را بدون بحث کردن در این مورد به پایان نرسانید!

 محافظت از بتن. مطلوب است که بخشی از این آزمایش را به خشک شدن بتن بدون محافظ اختصاص داده و سرعت و پیامدهای خشک شدن بتن را مشاهده کنید. همچنین ، این مرحله فرصتی برای تعیین دورنمایی از نحوه محافظت از بتن است.

 قالب گیری بتن میکروسیلیسی

در مورد عضوهای بتنی که ریخته شده اما پرداخت کاری نمی شوند ، مانند ستون ها و دیوارها ، تفاوتی بین روش های معمول و روش های ویژه برای بتن میکروسیلیسی وجود ندارد. در این موارد بتن مطابق شرایط طراحی و اجرایی ریخته ، تحکیم و محافظت می شود. اسلامپ بالاتر به رسیدن بتن به مقاطع انبوه با تعداد زیاد آرماتور کمک می کند. با این وجود ، ویبره و خارج کردن هوای اضافی از بتن با اسلامپ بالا نیز الزامی است. هنگام مصرف بتن میکروسیلیسی با فوق روان کننده ، فشارهای وارد از بتن سیال به قالب را فراموش نکنید !

 خشک شدن بتن

مطالب زیادی در مورد تمایل بتن میکروسیلیسی به خشک شدن طی بتن ریزی و پرداخت کاری نوشته شده است. این بخش آنچه در عمل اتفاق می افتد و نحوه تصحیح عملیات طبق مشخصات بتن را شرح می دهد. توجه کنید که توضیح ها و توصیه های این بخش در مورد بتن میکروسیلیسی و بتن معمولی کاربرد دارند.

 آب انداختگی

از آنجا که میکروسیلیس به دلیل سطح جانبی بسیار بالای خود تمایل به جذب آب دارد و معمولاً مقدار آب بتن های میکروسیلیسی بسیار کم است ، میزان آب حاصل از آب انداختگی این بتن در صورت وجود ، بسیار کم است. مادامی که مقدار میکروسیلیس افزایش می یابد یا مقدار آب کاهش می یابد ، آب انداختگی بتن کاهش یافته یا حذف می شود. از جنبه مثبت ، عدم آب انداختگی بدین معنی است که پرداخت کاری را می توان زودتر شروع کرده و سریع تر تمام کرد. علاوه بر این ، آب حاصل از آب انداختگی زیر ذرات مصالح سنگی و آرماتورهای افقی جمع نمی شود. در این صورت ، مجرایی برای ورود کلریدها یا سایر مواد ناخوانده به درون بتن وجود نخواهد داشت. از جنبه منفی ، عدم آب انداختگی بدین معنی است که کف بتنی میکروسیلیسی تحت شرایط محیطی مناسب از سطح به سمت پایین خشک خواهد شد. این نوع خشک شدن پرداخت کاری سطح بتن را مشکل تر می سازد. همچنین خشک شدن می تواند منجر به پیوسته شدن پلاستیک و حتی ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی پلاستیک شود.

 خشک شدن سطحی

این بخش ابتدا نگاهی به شرایط محیطی می اندازد که منجر به خشک شدن سطح بتن می شود. چهار عامل بررسی خواهند شد : دمای هوا ، رطوبت نسبی ، دمای سطح بتن و سرعت باد. سال ها پیش ، نموداری برای تخمین میزان اندکنش این عوامل در خشک شدن بتن رسم شد. این نمودار در شکل 1.8 نشان داده شده است. با وارد کردن مقادیر مناسب در این نمودار ، تخمینی از افت رطوبت برحسب کیلوگرم آب بر مترمربع بر ساعت به دست می آید. کمیته ی ACI به طور قراردادی پذیرفته است که اگر میزان افت رطوبت کمتر از kg/m2/hr0/1 باشد ، آنگاه مشکلی پیش نخواهد آمد. از آنجا که این مقادیر برای بتن بدون میکروسیلیس تعیین شده اند ، توصیه می شود برای بتن میکروسیلیسی نصف این مقدار ، یعنی kg/m2/hr5/0 ، را به کار ببرید.

بسیاری از طراحان برای نوشتن مشخصات فنی بتن میکروسیلیسی از این نمودار استفاده می کنند. اگر نرخ تخمینی افت رطوبت بیش از مقدار مشخص شده باشد ، این مشخصات فنی محافظت هایی را برای جلوگیری از خشک شدن سطح بتن الزامی می دانند.

به هر حال ، پیدا کردن روشی برای تخمین دقیق میزان تبخیر حایز اهمیت است. جدول 1.8 توصیه های مربوط به اندازه گیری واقعی پارامترهای درگیر را ارائه می دهد. معمولاً ، استفاده از این مقدار به جای استفاده از داده های به دست آمده از سازمان هواشاسی محلی توصیه نمی شود. داده های گرفته شده از سازمان هواشناسی محلی وی نمودار رسم شده و آنگاه تصمیم گیری می شود که آیا بتن ریزی باید انجام شود یا خیر ، آیا محافظت از بتن الزامی است یا خیر. با این روش تمام طرفین پروژه متقاعد خواهند شد ، زیرا در این روش ملزومات مشخصات فنی برآو.رده می شود. اما ملزومات واقعی که مانع از خشک شدن بتن می شوند ، را نمی توان برآورده ساخت ، و این مسئله ای است که پیمانکار را در مورد پوسته شدگی و ترک خوردگی ناشی  از جمع شدگی پلاستیک به درد سر می اندازد.

جدول 1.8

بهترین روش استفاده از نمودار با قضاوت مهندسی است. ابتدا داده های مورد نیاز را از سازمان هوا شناسی محلی گرفته و سپس با استفاده از نمودار میزان تبخیر را تخمین بزنید. اما کاملاً به تخمین به دست آمده از این نمودار اعتماد نکنید ، به خصوص اگر مقدار تخمین زده شده به مقدار حدی 5/0 یا kg/m2/hr0/1 نزدیک باشد. قضاوت مهندسی داشته باشید و به دنبال موارد منحصر به فرد محل پروژه واقعی باشید. آیا بتن ریزی زیر نور مستقیم خورشید انجام می شود ؟ آیا سرعت باد زیاد می شود ؟ آیا رطوبت به حدی بالاست که کار را برای کارگران مشکل می سازد ؟ به خاطر داشته باشید که مشکلات کاری کارگران مستقل از دما و رطوبت است و کمتر احتمال دارد که بتن خشک شود. فراموش نکنید که بهترین روش هنگام تصمیم گیری در مورد حفاظت بتن در مقابل خشک شدن ، خطا کردن در یک حاشیه ی امن است.

یک دیدگاه مناسب دیگر نیز در مورد خشک شدن بتن وجود دارد. مادامی که در تابستان هوا گرم ترمی شود ، بسیاری از پیمانکاران یا تامین کنندگان بتن برای افزایش ساعت کاری بتن به آن یک کاهنده آب اضافه می کنند. این روش تحت شرایط مناسب می تواند روش دستی باشد. اما معمولاً مصرف کننده آب در مورد کف سازی بتنی روش درستی نیست. کاهنده ی آن سرعت واکنش های هیدراسیون اولیه که بتن را برای مدت طولانی تری تحت شرایط خشک شدن قرار می دهد ، را کاهش می دهد. در بعضی از موارد ممکن است ، مصرف کاهنده آب وضعیت را به جای بهبود دادن ، بهتر کند.

نتایج خشک شدن

خشک شدن با دو پیامد توام است : پوسته شدگی پلاستیک و ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی.پوسته شدگی پلاستیک. پرداخت کاران بتن به کرات می گویند : روند گیرش بتن از بالا به پایین است. اگر روز آفتابی و دمای سطح بالا باشد ، سطح بتن سریع تر از بتن زیرین می گیرد. یا اگر بتن دچار آب انداختگی نشود ، یا میزان آب انداختگی آن کم باشد ، یا اگر شرایط محیطی برای خشک شدن مساعد باشد ، سطح بتن سریعاً خشک می شود. در هر یک از این دو حالت ، مطابق شکل 2.8 پوسته شدگی در سطح بتن ایجاد می شود. زمان شروع ماله کشی و لیسه کشی ، زمانی است که پرداخت کار با لمس یا راه رفتن روی بتن متوجه شود که بتن گیرش یافته است. اما ، در واقع تنها سطح بتن سفت تر شده و ممکن است ، مرز بتن همچنان بسیار نرم باشد. معمولاً ، پرداخت کاری تحت این شرایط منجر به سطح پر موجی می شود که مطابق هیچ یک از ملزومات ترازی و صافی نیست.

وقتی سطح شرو به خشک شدن می کند ،‌برگردان آن به وضعیت اول بسیار مشکل است. هر اقدامی را باید پیش از آنکه دیر شود ، انجام داد. در این موارد از آب یا مواد پرداخت کاری کمک می گیرند که ممکن است ، منجر به کاهش دوام سطح بتن نسبت به دوام مورد نظر شود.

ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی پلاستیک. در برخی از شرایط ،‌ ترک خوردگی ناشی جمع شدگی به جای پوسته شدگی سطحی نمایان می شود. معمولاً ، جهت گیری این ترک ها تصادفی است و به گوشه های دال نمی رسد. همچنین ، این ترک ها معمولاً عمق زیادی ندارند. شکل 3.8 ترک های ناشی از جمع شدگی پلاستیک در بتن میکروسیلیسی را نشان می دهد. دلیل واقعی اسن امر که چار در برخی از بتن ریزی ها ترک خوردگی و در برخی دیگر پوسته شدگی ایجاد می شود ، روشن نیست.

در چه مواقعی خشک شدن منجر به پوسته شدگی پلاستیک یا ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی پلاستیک می شود ؟ روش متداول پرداخت کاری در جدول 2.8 ارائه شده است. زمانی که بیشترین احتمال برای خشک شدن بتن و ایجاد مشکل وجود دارد ، طی دوره انتظار اولیه بین مرحله ی اول ماله کشی ابتدایی و شرع ماله کشی و لیسه کشی اصلی است. این دوره زمانی معمولاً همان چند ساعتی است که برای شروع سخت شدن بتن صبر می کنند.

جدول 2.8

مدت زمان واقعی بسته به نوع بتن ریزی ، نسبت بندی مخلوط ، مقدار سیمان و میکروسیلیس ، درصد سایر پوزولان ها ، دمای بتن و مصرف مواد افزودنی تسریع کننده یا کندگیر کننده متغیر است. زمان انتظار برای عرشه ی پل ممکن است ، به مراتب کمتر از سایر انواع کف سازی ها باشد. اگر تخمین های افت رطوبت نگران کننده باشند ، طی مدت زمان اولیه باید اقداماتی برای حفاظت بتن از خشک شدن انجام شود.

دوره زمانی دوم که طی آن احتمال آسیب وجود دارد ، بین پرداخت کاری نهایی و شروع عمل آوری است. معمولاً بتن طی این مدت زمان مقاومت کافی را برای پایداری در برابر ترک خوردگی پلاستیک کسب می کند ، اما خشک شدن طولانی مدت پس از پرداخت کاری منجر به ایجاد سطحی بادوام کمتر می شود.

جدول 3.8

 محافظت در برابر خشک شدن

جدول 3.8 برخی از روش های توصیه شده معمول برای محافظت بتن در برابر خشک شدن را ارائه می دهد. متداول ترین این روش ها برای متن میکروسیلی عبارت از مه پاشی ، استفاده از کندکننده تبخیر و استفاده از روش پرداخت کاری یک مرحله ای است. هر یک از این روش ها در زیر شرح داده شده اند.

مه پاشی. هدف از مه پاشی حفظ رطوبتت بالا روی سطح بتن طی مدت زمان بین بتن ریزی تا عمل آوری است. اگر شرایط محیطی سبب نگرانی از خشک شدن شود ، مه پاشی باید بلافاصله پس از بتن ریزی یا پس از ماله کشی شروع شود. بسته به نو بتن ریزی و درجه پرداخت کاری مورد نیاز ممکن است ، مه پاشی بین مرحله های پرداخت کاری الزامی باشد.

بهترین روش مه پاشی استفاده از نازلی است که هوای فشرده را با مقدار بسیار کم آب ترکیب می کند. شکل 4.8 یک ابزار مه پاشی دستی مورد استفاده در سازه پارکینگ و یک سیتم مه پاشی بسته شده روی یک ماشین پرداخت کاری عرشه ی پل را نشان می دهد. این تجهزیات را می توان خریداری کرده یا آنها را در کارگاه ساخت. این مه سازها شبیه مه سازهایی هستند که در مغازه ها برای شستشو به کار می روند. اساس کار آنها پاشیدن اب به صورت ذرات بسیار ریز مه است.

بازرسان بارها نگرانی های خود را در خصوص آسیب هایی که مه پاشی می تواند به سطح بتن وارد کند ، ابراز کرده اند. مه پاشی نیز مانند سایر روش های ساخت و ساز ممکن است ، به درستی انجام نشود و در این صورت به سطح بتن آسیب می رساند. به خاطر داشته باشید که هدف از مه پاشی افزایش رطوبت سطح و نه آب پاشی روی سطح بتن است. اما اگر شرایط محیطی به گونه ای باشد که احتمال خشک شدن سریع وجود داشته باشد ، می توان مقدار کمی آب که انتظار می رود سریعاً تبخیر شود ، روی سطح بتن پاشید. مانند هر عملیات بتن ریزی دیگر ، پرداخت کاری را هنگام وجود آب حاصل از اب انداختگی یا مه پاشی انجام ندهید.

 کند کننده های تبخیر. این احتمال وجود دارد که این مواد از جمله مهم ترین موادی باشند که به درستی در پرداخت کاری بتن مصرف نمی شوند. سال های متمادی ، این مواد توسط سازندگان ساخته شده و به عنوان کند کننده تبخیر و کمک کننده به پرداخت کاری فروخته می شد. مصرف بسیار بالای این مواد در سطوح بتنی و پرداخت کاری سطح با این مواد ممکن است ، سبب آسیب رساندن به سطح بتن شود.

چگونه باید کند کننده های تبخریر را به کار برد ؟ شکل 5.8 به کارگیری یک کند کننده تبخیر را نشان می دهد. این مواد یک لایه بسیار نازک را روی سطح بتن ایجاد می کنند. ضخامت این لایه در حد یک مولوکول است و به این دلیل آن را مونومولکولی می نامند. این لایه نازک رطوبت بتن را حتی تحت شرایط سخت خشک شدن نیز حفظ می کند. کند کننده تبخیر را پس از تکمیل ماله کشی اولیه به کار ببرید و تا شروع ماله کشی نهایی به آن دست نزنید. کشیدن هر نوع ابزار پردخت کاری پس از مصرف کند کننده تبخیر ، این لایه نازک را پاره می کند و رطوبت برای مدت زمان زیادی حفظ نمی شود.

این مواد به دلیل ماهیت فعال اجزای تشکیل دهنده آن تمایل به صیقلی کردن سطح دارند و کار کردن روی سطح بتن را بسیار راحت می کنند. فراموش نکنید که بیش از 90 درصد این مواد از آب است. نهایتاً مصرف زیاد این مواد روی سطح منجر به بتنی بادوام کم می شود.

  پرداخت کاری یک مرحله ای. روش نهایی برای جلوگیری از مشکلات ناشی از بتن میکروسیلیسی استفاده از روش پرداخت کاری یک مرحله ای است. این روش از مزیت عدم آب انداختگی و حذف دوره انتظار بت ریزی و پرداخت کاری بهره می برد. پرداخت کاری یک مرحله در بخش 5.8 شرح داده خواهد شد.

بتن ریزی و تحکیم

بتن میکروسیلیسی را می توان به طور موفقیت آمیزی با همان ابزار بتن ریزی معمولی بت ریزی کرد. این کار شامل تخلیه مستقیم بتن از کامیون مخلوط کن ، جرثقیل و ظرف ، لوله ی ترمی در زیر آب و پمپ کردن است. ماهیت کاربردهایی که در آنها تمایل به مصرف بتن میکروسیلیسی می باشد ، عمدتاً به گونه ای است که بتن باید با پمپ ریخته شود. علاوه بر این ، تفاوت چندانی بین بتن ریزی و تحکیم بتن میکروسیلیسی و بتن بدون میکروسیلیس وجود ندارد.

همانگونه که قبلاً در بخش 1.8 اشاره شد ، هر چه اسلامپ بتن بلاتر باشد ، کار کردن با آن راحت تر است. اسلامپ بتن میکرسیلیسی را براساس شرایط پروژه انتخاب کنید و توصیه های اختیاری که برای بتن بدون میکروسیلیس و فوق روان کننده پیشنهاد می شوند ، را در انتخاب اسلامپ به کار نبرید.

از آنجا که مقدار زیادی بتن میکروسیلیسی با پمپ ریخته می شود ، معمولاً نگرانی هایی در مورد افت حباب هوا وجود دارد. بتن میکروسیلیسی در شرایط یکسان نه بیشتر و نه کمتر از بتن بدون میکروسیلیس مستعد افت حباب هواست. افت حباب هوای 1 تا 2 درصد در یک روش درست پمپ کردن قابل انتظار است. اگر میزان افت هوا بیش از این بود ، روش پمپ و آرایش بازوی پمپ را قبل از عیب یابی مخلوط کن بررسی کنید. اگر همچنان مقدار افت حباب هوا بالا بود ، این مشکل را با افزایش حباب هوای بتن رفع نمایید. اگر آرایش بازو در یک روز نسبت به روز دیگر تغییر کند ، ممکن است میزان افت حباب هوا نیز در این روز متفاوت باشد. برای اطلاع بیشتر از روش پمپ کردن و افت حباب هوا به مرجع بتن ریزی با پمپ ACI304.2R مراجعه کنید.

بتن میکروسیلیسی یک ماده بسیار سیال است ، به خصوص اگر از توصیه های مربوط به افزایش اسلامپ پیروی شده باشد. اما فریب کارایی ظاهری آن را نخورید. این بتن نیز باید طی بتن ریزی به اندازه کافی ویبره شود. تصور نکنید که شمشه لرزاننده می تواند بتن را در مقطع های عمیق تر مانند تیرهایی که به طور یک پارچه با دال ریخته می شوند ، ویبره کند. ویبراتورهای داخلی را باید مطابق توصیه های ACI به کار برد. برای اطلاع بیشتر به راهنمای تحکیم بتن ACI 309R مراجعه کنید.

پرداخت کاری عرشه ی پل ها

پرداخت کاری عرشه ی پل های بتنی میکروسیلیسی شبیه عرشه ی پل های بدون میکروسیلیس است. بیشترین اختلاف ها عبارت از ملزومات مربوط به حرکت سریع از یک مرحله به مرحله ی بعد و ملزومات مربوط به شروع عمل آوری بلافاصله پس از بتن ریزی و پرداخت کاری هستند. در واقع ، اگر تجهیزات لازم موجود باشند ، حتی می توان پرداخت کاری عرشه ی پل ها را در زمانی کوتاه تر از مدت زمان لازم برای پرداخت کاری سایر کف سازی ها انجام داد. پرداخت کاری سایر کف سازی های بتنی میکروسیلیسی در بش 5.8 شرح داده شده اند.

روش های شرح داده شده در زیر برای بتن ریزی با عمق کامل و روکش ها یکسان اند. تنها تفاوت بین آنها آماده سازی سطح و ملزومات ممکن برای لایه اتصال بین لایه های بتن ریزی است. مراحل متداول پرداخت کاری عرشه ی پل در نمودار شکل 6.8 نشان داده شده اند. توجه کنید که این نمودار بتن میکروسیلیسی مصرفی در بتن ریزی های با عمق کامل و روکش ها را پوشش می دهد. مراحل نشان داده شده در این نمودار عبارت اند از :

  تعیین درجه پرداخت کاری لازم

معمولاً درجه پرداخت کاری لازم برای عرشه ی پل ها در مشخصات فنی پروژه تعریف می شود. توجه کنید که معمولاً حداقل کار روی سطح بتن منجر به بادوام ترین سطح ممکن می شود.

برگزاری جلسه پیش بتن ریزی

چنانچه در بخش 2.1.8 شرح داده شد ، این جلسه فرصتی برای بحث در مورد برنامه های پیمانکار برای تمام جنبه های کار است. جلسه را با پرسش های بدون پاسخ ترک نکنید !

انجام بتن ریزی آزمایشی

همچنین چنانچه در بخش 2.1.8 شرح داده شد ،بتن ریزی آزمایشی فرصت ایده آلی برای نهایی کردن تمام تصمیم ها در مورد پرداخت کاری است. بتن ریزی آزمایشی باید در حضور نمایندگان تمام گروه های کاری انجام شود که مسئول پذیرش بتن و روش های شرح داده شده اند. پیمانکار باید در این ازمایش از همان گروه پرداخت کاری کمک بگیرد که قرار است ، بعداً عملیات پرداخت کاری پروژه را انجام دهند. مقیاس بتن ریزی آزمایشی باید به اندازه ای بزرگ باشد که امکان نمایش روش های پرداخت کاری در آن وجود داشته باشد. در پایان بتن ریزی آزمایشی یکی از این دو تصمیم باید گرفته شود : روش پرداخت کاری نمایش داده شده مورد قبول است ، یا بتن ریزی آزمایشی دیگری را باید انجام شود.

آماده سازی سطح برای روکش

مانند هر روکش دیگر ، آماده سازی مناسب سطح یک عامل حیاتی برای بتن ریزی موفق روکش بتنی میکروسیلیسی است. مطابق شکل 7.8 تمام بتن های ناسالم باید برداشته شده و آرماتورهای زنگ زده مطابق آنچه در مشخصات فنی مشخص شده است باید تعمیر یا تعویض شوند. باید دقت کافی شود که تمام بتن های باقی مانده در محل که قرار است روکش به آنها متصل شود ، آسیب نبیند. به کرات مشاهده شده است که روکش دقیقاً در زیر خط اتصال دچار مشکل شده است ، زیرا بتن باقی مانده طی عملیات پاک سازی آسیب دیده است.

به طور کلی ، به دلیل احتمال ریز ترک خوردگی در لایه بستر نباید از ماشین های خرد کننده استفاده کرد. این کار باید با روش های ساچمه پاشی یا حذف با اب انجام شود. برای اطلاع از روش های مناسب برداشت و پاک سازی بتن در بتن ریزی روکش به راهنمای تعمیر ابر سازه های پل بتنی ACI 546.1R مراجعه کنید.

مشکل دیگری که در روش های بتنی ، با میکروسیلیس یا بدون آن ، دیده می شود ، این است که سطح بتن زیرین برای اتصال مکانیکی خوب بین دو لایه بسیار صاف است. انجمن میکروسیلیس یک سطح زبر با مصالح سنگی درشت دانه نمایان و یک سطح با پستی و بلندی های حدود mm5 را توصیه می کند. برای ارزیابی اماده سازی سطح می توان یکی از آزمایش های ASTM، یعنی روش آزمایش استاندارد اندازه گیری عمق ریز بافت روسازی با استفاده از روش حجمی ASTM E 965 (که آزمایش وصله ماسه نیز نامیده می شود) را انجام داد. یک روش دیگر استفاده از نمونه های زبر آماده شده توسط موسسه ملی تعمیر بن است.

 اجرای لایه ی اتصال

افراد مختلف ملزومات را برای به کارگیری لایه ی اتصال بین روکش و بتن زیرین مشخص کرده اند. اگر تنها اجرای یک لایه ی اتصال مشخص شده باشد ، این لایه باید شامل همان مواد سیمانی مصرفی در روکش بتنی باشد. دو نکته وجود دارند که اگر رعایت نشوند ، می توانند مصرف گروت را مشکل ساز کنند : اولاً ، در کارگاه گروت ضعیفی را با یک مخلوط کن کوچک نسازید. گروت را به تولید کننده بتن سفارش دهید. ثانیاً ، گروت را بسیار زودتر از بتن ریزی به کار نبرید.

هنگامی که این دو حالت پیش می آیند ، گروت خشک می شود و به جای اینکه اتصال قوی تر کند ، آن را ضعیف تر می ماید. برخی از افراد بیان می کنند که شیره ی خود بتن باید قبل از بتن ریزی جارو شود. اگر از این روش پیروی می کنید ، از پاک سازی مصالح سنگی که جارو نمی شوند ، مطمئن شوید.

 بتن ریزی

تقریباً برای تمام عرشه ی پل ها ، بتن ریزی مستقیماً از ماشین تحویل یا با پمپ ریخته شود (شکل 8.8). در روش پمپ کردن ، به خصوص اگر پمپ نزدیک عرشه ی پل باشد ، ملاحظات مربوط به آرایش بازوی پمپ و افت حباب هوا را که در بخش 3.8 ذکر شد ، را فراموش نکنید.

تحکیم و پرداخت کاری بتن

در اغلب بتن ریزی عرشه ی پل ها از ماشین های پیشرفته پل سازی برای شمشه کشی ، تحکیم ، ماله کشی اولیه و ماله کشی صفحه ای بتن استفاده می شود (شکل 9.8). هنگامی که این ماشین ها به طور مناسب تنظیم شده باشند ، اساساً نیازی به پرداخت کاری دستی نیست. تنها نگرانی کار با این ماشین ها این است که نمی توان بتن را بسیار دورتر از ماشین روی عرشه ریخت. اداره راه و ترابری ایالت نیویورک حداکثر ریتن 5/1 تا m5/2 بتن جلوی ماشین را توصیه می کند. اما این محدودیت تحت شرایط سخت خشک شدن مناسب نیست و باید از حد کمتری استفاده شود.

 مضرس سازی سطح

ملزومات مضرس سازی از یک ایین نامه تا آیین نامه دیگر متغیر است. شکل 10.8 جاروکشی و چمگک کسی یک عرشه بلافاصله پشت ماشین پرداخت کاری را نشان می دهد. بری ز آیین نامه ها پارچه کشی پشت ماشین پرداخت کاری را الزامی می دانند ، در حالی که آیین نامه های دیگر پارچه کشی و سپس برش با اراه را الزامی می دانند. در صورتی که مضرس سازی باید هم زمان با بتن ریزی انجام شود ، اجازه ندهید که بتن طی این فرآیند خشک شود.

محافظت و عمل آوری

محافظت و عمل آوری یکی از مهم ترین مراحل بتن ریزی عرشه ی پل هاست. اگر تاخیرهایی در فرآیند بتن ریزی- پردات کاری – مضرس سازی وجود دارد ، بتن را به اقتضای شرایط پروژه با استفاده از مه پاشی ، کند کننده های تبخیر یا ورق های پلاستیکی محافظت نمایید.

بلافاصله پس از مرحله پرداخت کاری نهایی ، خواه این مرحله شامل عبور ماشین پرداخت کاری و یا خواه شامل مضرس سازی باشد ، عمل اوری را شروع کنید. ممکن است ، اصطلاح بلافاصله در آیین نامه های مختلف معانی متفاوتی داشته باشد.انجمن میکروسیلیس توصیه می کند که عمل آوری طی 10 تا 15 دقیقه پس از بتن ریزی شروع شود. برای اطلاع یشتر از اهمیت همل آوری بی درنگ به مقاله پی رائول (2001) رجوع کنید.

معمولاً ، در مواردی که بتن عرشه ی پل در یک خط عبوری ریخته می شود ، امکان استفاده از کرباس خیس و پلاستیکی بدون هیچ دوره انتظاری برای سخت شدن بتن وجود دارد ، به گوه ای که کارگران بتوانند روی آن راه بروند. این نوع عمل آوری در شکل 11.8 نشان داده شده است.

دو سوالی که به کرات پرسیده می شوند ، عبارت اند از:

    چه نوع عمل آوری لازم است ؟

    بتن میکروسیلیسی چه مدت باید عمل آوری شود ؟

انجمن میکروسیلیس شدیداً توصیه می کند که عرشه ی پل بتنی میکروسیلیسی باید عمل آوری خیس شد. همچنین حداقل 7 روز عمل آوری خیس بدون وقفه را توصیه می کند.

هر نوع عمل آوری دیگر یا همین عمل آوری برای مدت زمان کمتر می تواند کیفیت بتن را دست خوش تغییر کند. برای اطلاع بیشتر از اهمیت عمل آوری بتن میکروسیلیسی بخش 6.8 را ببینید.