عیوب سطحی روسازی بتن

عیوب سطحی روسازی بتن

1- ساییدگی و صیقلی شدن سطح

در اثر ترافیک سطح ساییده یا صیقلی می شود. در این حالت ملات سطحی بتدریج فرسوده شده و ذرات مخلوط مقاومت در برابر لیز شدن را از دست می دهد. ساییدگی بیش از حد ممکن است سبب ظاهر شدن اثرات کمی از جای چرخ روی سطح شود که در آن آب می تواند جمع شود و باعث سر خوردن چرخ شود. گاهی ترافیک سبب صیقلی شدن سنگدانه ها شده، و رویه جاده لغزنده (سری) می گردد. با تراشیدن روی سطح می توان اثر چرخ را برداشت و مقاومت در برابر سر خوردن را به حالت اول بازگرداند.

2- ترک های نقشه وار

ترکهای نقشه وار ترکهای ریزی روی سطح روسازی هستند که به فاصله چند سانتی متری از هم قرار دارند و مانند خطوط شکسته روی نقشه و با یچ و خم زیاد دیده می شوند. گسترش این ترکها به شکل کلی چند ضلعی می باشند. این پدیده می تواند در نتیجه عمل آمدن غیر اصولی بتن یا کار بیش از حد روی سطح بهنگام پرداخت آن بوجود آید. اگر ترک خوردگی در وضعیت حادی باشد، ترکها ممکن است شکسته و خرد شده یا سطح پوسته پوسته شود. تعمیرات معمولاً محدود به شرایط خیلی شدید می باشد. در این حالت وصله کاری موضعی و عمقی ممکن است ضروری باشد. 

3- سوراخ سوراخ شدن سطح (خارج شدن سنگدانه ها)

در این حالت سنگدانه های درشت از سطح بتن کنده شده و جدا می شوند. این حالت اغلب زمانی رخ
می دهد که از سنگ چرت یا سنگهای دیگری که جاذب هستند و در اثر سیکل یخ-ذوب شدن خراب
می شوند استفاده شده باشد. برای تعمیر محل هایی که خرابی آن شدید بنظر می رسد ممکن است استفاده از وصله کاری موضعی و عمق بتن ضروری باشد.

4- پوسته شدن

در این حالت سطح بگونه ای در می آید که سنگدانه های ریز و ملات آن خراب می شود. گسترش حالت پوسته شدن می تواند منجر به جدایی و از بین رفتن سنگدانه های درشت بتن شود. این عارضه اغلب در نتیجه استفاده از بتن بدون مواد هوازا پدیدار می گردد، و روی سطوحی تشکیل می گردد که در معرض سیکل یخ زدن و آب شدن است. پوسته شدن بتن در صورت بکارگیری مواد شیمیایی ضد یخ تشدید
می شود. این عارضه ممکن است بصورت کلی در یک سطح بزرگ رخ دهد یا منحصر به نقاطی گردد که بتن با کیفیت پایین وجود دارد یا تکنیکهای مناسبی برای پرداخت بتن بکار نرفته باشد که سبب از بین رفتن حباب هوای محبوس در بتن شود. ترافیک وسایل نقلیه ممکن است در مسیر چرخها سرعت خرابی سطح را افزایش دهد.

در اثر سایش ممکن است سطح بتن نامرغوب کنده شود. روکش اسفالت یا روکش با بتن چسبدار می تواند طول عمر روسازی را بالا برد. علاوه بر این ممکن است از وصله کاری عمقی محل های جدا شده نیز استفاده شود.

5- آرماتور گذاری کم عمق

اگر آرماتورهای فولادی یا مش (شبکه آرماتور) در فاصله بیش از حد کم از سطح بتن کار گذاشته شوند سبب خرد شدن و شکستن سطح بتن روی آن می شوند. زنگ زدگی فولاد نیروهایی بوجود می آورد که بتن را شکسته و از جای خود به بیرون می اندازد. اغلب اثرات زنگ زدگی را قبل از خرد شدن بتن می توان روی ترکهای سطحی مشاهده نمود. این وضعیت را میتوان بصورت موقتی با آسفالت ترمیم نمود. تعمیر دائمی بتن سخت می باشد و معمولاً نیازمند جایگزین کردن فولاد و بتن ریزی در عمق کامل دال و یا قسمتی از آن است.

6- تکه شدن – (کنده شدن) بتن

این نوع خرابی بتن بصورت جدا شدن یک تکه از بتن از روسازی بتنی و یا در لبه های ترکها یا درزها رخ می دهد. ترک خوردن بتن یا عمل ذوب شدن – بخ زدن ممکن است باعث شکسته شدن بتن شود، و یا ممکن است کنده شده بتن ناشی از کاربرد مصالح با کیفیت پایین باشد. کنده شدن ممکن است در حد تکه های کوچک مجزا یا نسبتاً عمیق و بزرگ باشد.

نوع تعمیر بستگی به مشخص شدن عامل خرابی دارد. محل هایی که بتن بصورت تکه های کوچک کنده شده باشد را اغلب وصله می کنند. برای بتن هایی که در محل درزها کنده شده اند باید عمق کامل بتن در محل درز تعمیر شود.