کنکاشی پیرامون پیوستگی بتن و آرماتور و جمع شدگی و دوام بتن

پیوستگی بتن و آرماتورها
مقاومت پیوستگی بتن آرماتورها تابعی از مقاومت بتن  میزان تراکم آب انداختگی ته نشینی و زمان گیرش بتن می باشد با کاهش نسبت آب به سیمان تمام ویژگی هایی که در نسبت آب به سیمان کمتر حاصل می شود مانند افزایش مقاومت پیوستگی تامین می گردد مقاومت پیوستگی به تو روانی که دارای افزودنی فوق روان کننده می باشد به شرطی که به طور مناسبی متراکم شده و گیرش آن به طور عادی اتفاق افتاده باشد می توانند مشابه با بتنی با اسلامپ کمتر و نسبت آب به سیمان مشابه باشد در صورت عدم تامین این شرایط مقاومت پیوستگی می تواند کمتر باشد حالت کلی تراکم نقش مهمی در مقاومت پیوستگی آرماتور و بتن ایفا  می کند. بتنی روان یا بتنی با اسلامپ کم که به طور مناسب متراکم شده است مقاومت پیوستگی بسیار بیشتری نسبت به بتن مشابه اما خوب متراکم نشده دارد . البته باید توجه نمود که دستیابی به تراکم مناسب در اطراف آرماتورها در بتن های روان ساده تر می باشد.

حرارت هیدراتاسیون
افزایش دمای ایجاد شده در اثر حرارت آزاد شده در طی فرآیند هیدراتاسیون در صورت استفاده از افزودنی فوق روان کننده و ثابت ماندن حجم و ترکیبات خمیر ، تغییر خاصی نخواهد کرد . با این وجود ممکن است به دلیل استفاده بهینه تر از سیمان که در اثر پراکندگی مناسب تر ذرات آن حاصل می شود ، زمان وقوع دمای بیشینه در بتن تغییر کند . در صورتی که از افزودنی فوق روان کننده برای کاهش عیار سیمان استفاده شود ، مقدار افزایش دمای بتن کمتر می شود .

جمع شدگی ناشی از خشک شدگی و خزش
مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که در نسبت آب به سیمان و عیار سیمان ثابت ، استفاده از افزودنی فوق روان کننده می تواند موجب افزایش جمع شدگی ناشی از خشک شدگی گردد . در صورت کاهش عیار سیمان و نسبت آب به سیمان به طور همزمان در اثر استفاده از افزودنی فوق روان کننده ، جمع شدگی ناشی از خشک شدن بتن دارای این افزودنی باید کمتر از بتن بدون افزودنی باشد . محدودیت هایی در مورد کاهش همزمان عیار سیمان و نسبت آب به سیمان یا به عبارت دیگر کاهش آب اختلاط برای حفظ کارایی لازم وجود دارد. در صورتی که در شرایطی خاص جمع شدگی و خزش عوامل مهمی در سازه در حال ساخت هستند ، اندازه گیری این دو پارامتر برای کنترل عدم تجاوز از مقادیر مطلوب لازم می باشد.

تاثیر بر دوام بتن
زمانی که از افزودنی های فوق روان کننده به منظور کاهش نسبت آب به سیمان استفاده می شود نفوذ پذیری کاهش یافته و مقاومت افزایش می یابد ، در نتیجه دوام بتن بهبود پیدا می کند . مقاومت در برابر نفوذ یون کلر در بتن های حاوی فوق روان کننده کمی بیشتر یا برابر با بتنی با نسبت آب به سیمان مشابه با آن و بدون افزودنی می باشد . استفاده از این افزودنی ها برای کاهش نسبت آب به سیمان باعث افزایش مقاومت آن ها در برابر نفوذ یون کلر شده و بدین ترتیب احتمال خوردگی آرماتورها کاهش می یابد . نتایج به دست آمده نشان می دهد که دارای تراکم مناسبی می باشد ، پایایی بهتری در برابر چرخه ذوب یخ و هم چنین در برابر نمک های یخ زدا از خود نشان می دهد . برای اینکه بتن سخت شده بتواند در برابر چرخه ذوب و یخ مقاومت کافی از خود نشان دهد باید دارای فاکتور فاصله برابر یا کمتر از 2/0 میلیمتر باشد (L≤0/2) . ضریب فاصله حباب های ایجاد شده در بتن هایی که دارای برخی افزودنی های فوق روان کننده هستند بیش از مقدار لازم جهت مقاومت بتن در برابر چرخه ذوب و یخ می باشد . با این وجود مشاهده شده است که نمونه های بتنی دارای افزودنی فوق روان کننده با ضریب فاصله 5/2 میلیمتر و بیش از آن نیز مقاومت خوبی در برابر چرخه ذوب و یخ نشان می دهند.
در مورد مقاومت در برابر سولفات نیز تفاوت چندانی بین بتن حاوی افزودنی و بتن بدون افزودنی مشاهده نشده است . به طور مشابه کاهش نسبت آب به سیمان در اثر استفاده از افزودنی فوق روان کننده مقاومت بتن در برابر ملات سولفاته را افزایش می دهد.