درمان سطح های بتنی آسیب دیده

درمان سطح

درمان سطح شامل اعمال هر ماده به سطح بتن به قصد محافظت از بتن است. مواد و روند مورد بحث در این بند، همه اجزای مهم سیستم حفاظت است و تنها محدود به اجزایی که تحت برنامه ترمیم ارزیابی می شوند، نیست. تمام شاخص های مورد بحث در بند 7-4 باید با روش مناسبی مطابق با کاربرد آنها، ارزیابی و اقدام شود. اکثر سیستم های محافظتی که برای ترمیم بتن مورد نیاز است حداقل یک یا چند حالت درمان سطحی برای آنها مشخص و بحث شده است.

موارد استفاده

درمان سطح شامل کاربردهای افقی و عمودی است. روش های تخصصی و مواد انتخاب شده باید با کاربردهای خواسته شده سازگار باشند. هدف از درمان سطحی، محدود کردن خوردگی به وسیله ایجاد شرایطی است که باعث کاهش سطح رطوبت موجود و نفوذ کلراید می شود. در درمان سطح اگر چه نتایج متفاوت است اما دارای تاثیر اساسی در آهسته کردنخوردگی میلگردها در آزمایشگاه و برخی عملکرد مناسب در کارگاه است، البته کیفیت مواد و داشتن مهارت نیز ضروری است.

پیشگیری ها

این مهم است که از سازگاری عملکرد مورد نظر، بین مواد ترمیمی و بتن موجود لایه زیرین، اطمینان حاصل کرد. سازگاری مواد در تماس با همدیگر باید ارزیابی شود و به دور از گسیختگی مرتبط با سطح مواد شیمیایی ترمیمی یا در لایه زیرین باشد. آماده سازی های مقتضی سطح باید ایجاد شود. از ایجاد محفظه هایی بین بتن و سطح ترمیم شده جلوگیری شود. از محدودیت های توصیه شده تولید کنندگان پیروی شود.

علاوه بر این، دیگر شاخص هایی که بر سیستم های محافظتی تاثیر دارند نیز ارزیابی شود. برای مثال، مجاور ترمیم سطح، نباید دارای منبعی برای تراوش آب باشد. این مورد ممکن است در مجاورت بناهای ترمیم نشده یا بتن ترمیم شده، پنجره ها، تقاطع دیوارها یا دال ها، پشت بام ها، عرشه ها، تقاطع یا ادامه واتر استاپ ها یا هر مورد اجرایی دیگری که می تواند کاهش عملکرد سیستم آب بند را در برداشته باشد.

 خصوصیات

خصوصیات علاج (درمان)، سطح تاثیر و انتخاب سیستم ها با توجه به موارد و مباحث اشاره شده، در جدول 7-1 آورده شده است. این جدول خلاصه ای از خصوصیاتی است که بر پایه داده ها و نتایج آزمایشگاهی، عملکرد کارگاهی و فرمول های ویژه محصولات به دست آمده است. باید توجه داشت خصوصیات محصولات خاص تنها باید بر پایه عملکرد کارگاهی و نتایج استاندارد شده یا آزمایشات تطبیقی انتخاب شوند. مطالعاتی که به طور مستقیم براساس عملکرد و رعایت جذب آب، دوام در شرایط آب و هوایی مختلف و مقاومت در برابر خوردگی میلگردها که در فصول قبل مورد بحث قرار گرفته باشد.

 الزامات اجرا

اکثر علاج بخشی سطح باید به صورت تمیز، خشک و با لایه زیرین سالم در دمای متوسط و فضایی با شرایط مرطوب و تهویه مطلوب اجرا شود. سطوح نسبتاً زبر برای غضاء های مایع نیاز است. همواره رفع مشکلات و میزان هزینه در رسیدن به شرایط اجرای مناسب در انتخاب سیستم تاثیر داشته است. قبل از اجرای ترمیم سطوح همه بتن های ترمیمی باید اجرا و اجازه، عمل آوری داده شود. برای این منظور طبق نظر اکثر تولید کنندگان حداقل 28 روز دنیا است، اما این زمان ممکن است متفاوت باشد و برای زمان عمل آوری و شرایط کاربرد محصولات خاص با تولید کننده محصول باید مشورت شود. جرئیات اتصالات و درزها، بازشوهای در و پنجره، زهکش ها و جدول ها باید بازبینی و به درستی نصب و اجرا شود. رطوبت در دال ها در زمان کاربرد، دما، وجود آلودگی ها و دیگر عوامل تاثیرگذار در موفقیت آمیز بودن اجرای سیستم، نقش دارد.

توجه کنید که دودهای مشتعل و مضر ممکن است تولید شود، بنابراین هویه الزامی است. مشخصات ویژه تولید کننده باید شامل الزامات اجرا باشد، همه مقررات حاکم و مرتبط زیست محیطی و ایمنی برای همه تولیدات مورد استفاده در پروژه، باید مطابقت داده شود.

خصوصیات عملکردی

هر سیستم حفاظتی و مواد مورد استفاده در آن خصوصیات خاص خود را دارد. اگر چه ممکن است چندین سیستم برای حفاظت بتن و میلگردهای فولادی مهار شده وجود داشته باشد، اما پارامترهای تعیین کننده پروژه که بیشتر از دیگران مورد نظر و جذاب است قبل از ارزیابی سیستم های موجود باید توسط مشاور تعیین شود. تعیین سیستم باید به نحوی باشد که الزامات پروژه را ارضاء کند. در ادامه بسیاری از خصوصیات ابتدایی سیستم های حفاظتی آورده شده است.

الف) نفوذپذیری آب- مقاومت در برابر جذب آب، شاخص بحرانی در سیستم های محافظتی است. نفوذپذیری آب، مقار آب اندازه گیری شده ای است که می تواند از میان سطح ترمیم شده (علاج بخشی شده- درمان شده) تحت دوره زمانی معین، عبور کند.

ب) نفوذپذیری بخار- کل سطح ترمیم شده باید در برابر آب مقاومت داشته باشد. مخصوصاً بتن باید خشک باشد. اگر بتن جدید ترمیمی روی وجه درونی پی دیوارها یا روی دال های روی زمین جایدهی می شود، انتقال بخار رطوبتی، مقدار بخار آبی است که می تواند از میان سیستم حفاظتی، تحت دوره زمانی معین،‌ عبور کند.

جدول 7-1 : خلاصه ای از علاج بخشی (ترمیم) سطوح

ج)‌ مقاومتدر برابر خوردگی مسلح کننده ها، نفوذ پذیری آب و بخار خصوصیات تعیین شده ای است که قبلاً  به طور غیر مستقیم برای مقاومت در برابر خوردگی مسلح کننده ها اندازه گیری می شد. نفوذپذیری مواد شیمیایی یا محلول های نمک از میان بتن احتمالاً سبب خورده شدن بخشی از میلگردهای فولادی می شود. دلیل پیشگیرانه آن، افزایش مقاومت در برابر خوردگی مسلح کننده ها با مهیا شدن شرایط محیطی در معرض خوردگی، کمتر است. اسناد مطالعات سیستم های حفاظتی مختلف در برابر مقاومت خوردگی، موجود است.

د) ترک در محل بست ها. نفوذ رطوبت از میان ترک ها می تواند باعث عدم تحقق هدف ترمیم سطوح و اجازه دادن به خوردگی قسمت هایی از میلگردها شود. سیستم حفاظتی باید شامل ترمیم صحیح ترک ها باشد که می تواند شامل لکه گیری برای جلوگیری از ورود آب آلوده یا دیگر مایعات به داخل لایه زیرین بتن، باشد. محصولات ترمیم سطح که در بند 7-5-2 مطرح شد، دارای توانایی متفاوتی در ترک های در محل بست هستند. برخی محصولات که توانایی دارند برای پرکردن ترک های کوچ اند، اما برای ترک های موثر بست ها مناسب نیستند. محصولات مطمئنی برای بست های کوچک، ترک های موثر با جرئیات صحیح، فرموله شده اند. ظرفیت محصولات انتخاب شده برای ترک های بست باید به طور دقیق بررسی و مرور شود. روش های تکمیلی در داخل سیستم های حفاظتی برای ترمیم، می تواند ترکیب شود

در قسمت های دیگری از این کتاب درخصوص روش های تخصصی ترمیم ترک، بحث شده است. داده های حاصل از مطالعات کارگاهی باید با دقت بررسی شود، زیرا این مطالعات، راهنمایی اولیه درخصوص ترک نخوردن نمونه هایی است که در معرض شرایط مشابه اقلیمی قرار گرفته است.

هـ) خصوصیات کشسانی- ظرفیت درازشدگی مواد و ترک های کوچک بست ها باتوجه به تغییرات در عرض ترک ها،‌معیاری برای امکان انتخاب است.

و) مقاومت در برابر سر خوردن و لغزش- مقاومت در برابر سرخوردن و لغزش معیارهایی هستند که جزء خصوصیات اصطکاکی سطح بتن، محسوب می شوند. رسوخ کننده ها تاثیری در مقاومت سر خوردن ندارند، زیرا آنها موضعی هستند یا در زیر سطح به کار نمی روند. آنها تحت ساییدگی در کل سطح بتن هستند. آسترهای سطح و پوشش دهنده های ساختمانی بالا ممکن است سطحی با مقاومت لغزشی کم داشته باشند، در حقیقت سیستم های غشایی با سنگدانه های مهار شده و رویه هایی که دارای سختی سطحی هستند مقاومت بیشتری در برابر لغزش دارند. به جدول 7-1 مراجعه شود.

ز) ظاهر- اغلب ترمیم کننده های سطح، ظاهر بتن را تغییر می دهند. برخی سیستم ها می توانند تطابق بین بتن اصلی و ترمیمی داشته باشند که می تواند مزیت آنها باشد.

ح) مقاومت در برابر کربناسیون- بتن های کربناته، با از دست دادن توانایی محافظت از میلگردهای مهار شده از خوردگی، همراه هستند.

و) خصوصیات زیستی محطی- هر منطقه یا کشوری دارای حد قابل قبول برای شرایط محیط زیستی است.

7-5-2 طبقه بندی ترمیم (درمان یا علاج) سطوح

طبقه بندی ترمیم سطوح مورد بحث در این بند معمولاً برای ترمیم بتن و محافظت در برابر خوردگی میلگردها استفاده می شود، زیرا مقدار زیادی از محصولات یا ترکیبات محصولات یا روش های تخصصی، امکان پوشش همه آنها را می دهد. به علاوه، محصولات روش های جدید محافظت بتن، دائماً پیشرفت می کنند و در داخل بازار معرفی می شوند. ترمیم سطح در قالب مشخصات فنی کلی در زیر گروه بندی شده است.

آسترهای نفوذی، آسترهای سطحی، پوشش ساخت بالا، غشاء ها (پوسته ها) و رویه ها هزینه ترمیم سطوح مختلف بسیار زیاد است. زمانی در هزینه ها صرفه جویی می شود که تولید کننده و اجرا کننده پروژه توانمند باشند.

7-5-2-1 آسترهای نفوذی

الف) تشریح. آسترهای نفوذی موادی هستند که در روی لایه زیرین بتنی کاربرد دارند. عمق نفوذ آنها نسبت به نوع محصول و یا خصوصیات بتن و نحوه اجرای آستر متفاوت است.

عمق نفوذ به وسیله اندازه مولکول آسترها و اندازه منافذ سازه در بتن تعیین می شود. این مورد در صورتی که تعیین عمق نفوذ مورد نظر باشد، مخصوصاً برای سطوح تحت سایش، تعیین می شود و این معیار برای آسترها اهمیتی ندارد.

این آسترها برای حفاظت از آب یا سخت کننده سطوح فرموله شده اند. نفوذ کننده نباید قابلیت ترک بست داشته باشد.

خصوصیات آب گریزی ممکن است با برخی از این محصولات ایجاد و باعث کاهش نفوذ رطوبت به داخل ترک های نازک شود. محصولات در این طبقه بندی به طور کلی نباید باعث تغییر ظاهر سطح بتن شوند، اگر چه برخی تغییرات اندک در رنگ ایجاد می شود. ترمیم ها، ترک ها و دیگر نقیصه های روی سطح به وسیله نفوذ کننده ها پوشیده نمی شوند. این آسترها شامل روغن کتان جوشیده، سیلوکسان ها، اپوکسی ها، منیزیم و فلوئورسیلیکات روی و متاکریلیت با وزن مولکولی بالا می باشند اما آسترها محدود به موارد بالا نیستند. اپوکسی ها تنها برای نفوذ آهسته به داخل بتن ترکیب بندی شده اند.

ب)‌کاربردها و محدودیت ها. آسترهای نفوذی ممکن است با غلتک یا اسپری برای لایه زیرین بتن اعمال شوند. آماده سازی صحیح سطح و شناخت حساسیت آسترهای نفوذی به آلودگی ها برای موفقیت در کاربرد آسترهای اعمال شده در لایه زیرین، مهم است. پرتو فرابنفش، ساییدگی و مقاومت سایش آسترها در مقایسه با پوشش یا سیستم غشایی، خوب

آسترهای نفوذی در پی های جدید یا ترک های موجود اعمال نمی شوند. برخی از این محصولات برپایه حلال ها و برخی برپایه آب هستند. البته محصولاتی که برپایه حلال هستند، ممکن است مشکلاتی، با برخی از مقررات مرتبط،‌داشته باشند.

7-5-2-2 بازدارنده های خوردگی که به سطح اعمال می شوند

استفاده از این بازدارنده های خوردگی، در ترمیم بتن، ابتدا در اوایل سال 1990 معرفی شد. بهره گیری از، بازدارنده های خوردگی برای کاهش نرخ خوردگی است. تاثیر و پیش بینی عمر این مواد نامشخص است و بست به انواع مختلف بازدارنده ها، ملاحظات مختلف احتمالی براساس خصوصیات بتن و شرایط کارگاه، متفاوت است. کاربرها (استفاده کننده ها) گستره وسیعی از گزارشات مبنی بر تاثیرات و پارامترهای مرتبط با موفقیت در استفاده از مواد هر تولید کننده،‌توصیه های استفاده ننده ها، نرخ های کاربرد، محدودیت ها، تاثیرات قابل پیش بینی و روش های بررسی و مشاهده، می باشد.

7-5-2-3 آسترهای سطحی

الف) تشریح. به طور کلی آسترهای سطحی از ضخامت mm25/0 یا کمتر تولید و برروی سطح بتن اجرا و چسبیده می شوند. پوسته نازک خشکی از آسترها و رنگ های سطوح در محدوده ای از ضخامت mm03/0 تا 25/0 می باشند. این محصولات رنگدانه یا رنگی طبیعی دارند و برخی از آنها هم شفاف اند و ظاهری شیشه ای یا جلادار دارند. گاهی تغییرات محسوسی در بافت سطوح به وجود می آید و اغلب آسیب های سطح را معمولاً از میان خود، انعکاس و بازتاب می دهد. آسترهای سطحی قابلیت ترک- بست مهمی ندارند، اگر چه آبگریزی طبیعی برخی از این محصولات ممکن است کاهش نفوذ رطوبت به داخل ترک های نازک را به همراه داشته باشد. به علاوه برخی از این محصولات ممکن است ترک های تاخیری را پر کنند و کاهش نفوذ رطوبت از میان این ترک ها را سبب شوند.

محصولات شامل، اپوکسی ها، پلی یورتان ها HMWM، سیلوکسان ها، سیلان ها، یورتان های عمل آوری شده مرطوب و رزین های اکریلیک اند و رنگ های دقیق، خواه پایه روغنی، خواه پایه لاتکس (از قبیل استایرن بوتادین، پلی وینیل، اکریلیک یا ترکیبی از آنها دارند.) ‌با پلیمرهای معلق در آب، اگر ضخامتی کمتر از mm25/0 داشته باشند، در این طبقه بندی قرار می گیرند.

ب) کاربردها (موارد استفاده). محصولات در این طبقه بندی، دارای توانایی کاهش نفوذ آب، کلرید و حمله مواد شیمیایی ملایم هستند. همچنین ممکن است با انتقال بخار آب همراه باشند.

ج) چگونگی اعمال و محدودیت ها. مواد ممکن است با برس، غلتک، یا اسپری اعمال شوند. حامل های شیمیایی در داخل برخی از محصولات ممکن است باعث محدودیت هایی در کاربرد آنها شود. تولید کننده ها توصیه های ایمنی را باید انجام دهند. آسترهای سطح، در کل، باعث کاهش مقاومت در برابر لغزش

می شوند. آنها درترک های موثر پل ها اجرا نمی شوند. بسیاری از این محصولات تحت تاثیر پرتو فرابنفش و سایش سطح هستند.

برخی از این محصولات نسبت به حلال آنها کار می کنند و ممکن است با مقررات مرتبط مشکل داشته باشند. هیچ فرمولی که در سال های عمر بهره برداری مطابق با مقررات مرتبط باشد،‌وجود ندارد.

7-5-2-4 پوشش های با سطح بالای ساخت

الف) تشریح. این پوشش ها موادی هستند که با ضخامت خشک بیشتر از mm250/ و کمتر از mm75/0 برای سطوح بتنی اعمال می شوند. پوشش های با کیفیت بالا می تواند جایگزین ظاهر سطح شوند. ممکن است رنگدانه ای باشند و بخشی از لکه های سطح بتن را بپوشانند.

محصولات پایه پلیمری شامل، آکریلیک، الکیدها، کو پلیمرهای استایرن بوتادین، وینیل استرها، لاستیک های کلری، یورتان ها، سیلیکون ها، پلی استرها، پلی یورتان ها، پلی یورها و اپوکسی ها می باشند، البته محدود به این مواد نیستند.

ب) موارد استفاده. همه مواد اشاره شده برای سیستم های مانع و حفاظتی و یا حتی زینتی استفاده می شوند. برخی محصولات در این طبقه بندی ممکن است برای استفاده در مقابل حرکت باد و بوران، نمک ها و مواد شیمیایی مناسب باشند.

ج) ‌کاربردها و محدودیت ها. این محصولات ممکن است با برس، غلتک یا اسپری اعمال شوند. همچنین برای شرایط محیطی، مقاومت پوششی در برابر مواد شیمیایی ملایم (نمک ها، گریس، روغن و شوینده ها) مهم است. برای کاربرد در شرایط محیطی بیرونی پوشش ها باید در مقابل اکسید شدن و پرتو فرابنفش و پرتوهای دیگر مقاوم باشد. در استفاده از آنها در کف سازی ها، مقاوم در برابر سایش، سوراخ شدگی و مواد شیمیایی با اثر متوسط (نمک ها، گریس، روغن و شوینده ها) مهم است.

علاوه بر این دوام مواد پوشش دهنده، برای چسبندگی بین پوشش و لایه زیرین بتن باید دست نخورده باقی بماند. اگر پوشش ها در برابر بخار آب نفوذ پذیر باشند، ممکن است آب در داخل محل اتصال پوشش به بتن ذخیره شود و چسبندگی را از بین ببرد.

رزین های اپوکسی معمولاً مواد ترمیمی دارای چسبندگی خوب و خصوصیات دوام مطلوب هستند. رزین ها می توانند با ماسه برای اصلاح سایش و مقاومت در برابر لغزش مخلوط شوند. وقتی در کاربردهای افقی استفاده می شوند، برخی پوشش های با کیفیت بالا، شامل اپوکسی ها بدون سنگدانه اند و در صورت وجود رطوبت سطوحی لغزنده داشته باشند، برای پیاده روها و محل حمل و نقل مناسب نیستند. پوشش با سطح ارتجاعی بالا در ترک های موثر بست اجرا نمی شوند، اما ممکن است برای پر کردن ترک های کوچک مطلوب باشند. این محصولات دارای خاصیت ساییدگی بهتر از سیستم های نازکتر هستند.

پوشش ها به دلیل کاهشخوردگی مسلح کننده در کارهای ترمیمی به سازه های ضد آب و مقاوم در برابر حمله شیمیایی نیاز دارند. اگر انتخاب مواد حفاظتی بر روی دیوارهای بیرونی و دال های روی زمین باشد، قابلیت مکش مهمترین شاخص است. این پوشش های با سطح بالای ساخت برای استفاده در سیستم های زینتی با سرعت بالایی ترکیب بندی می شوند، در صورتی که در همان زمان محافظت مناسبی برای حفاظت در برابر رطوبت ایجاد می کنند.

برخی از این محصولات برپایه حلال ها هستند. آنها مطابق با مقررات مرتبط نیستند، به ویژه آنهایی که دارای ترکیب بندی قدیم اند. از ترکیب بندی جدید این محصولات هنوز سال های زیادی بهره برداری نشده است.

غشاء ها

الف) تشریح. سیستم های غشایی، با ضخامت های بیشتر از mm7/0 و کمتر از mm6 برای ترمیم سطوح بتن اعمال می شوند. آنها ممکن است کاملاً یا نسبتاً چسبیده شوند، یا به سطوح بتنی نچسبند. این محصولات می توانند به طور چشمگیری جایگزین ظاهری و پوشش دهنده لکه های در سطح بتن باشند. غشاء های کشسان (الاستیک) در این گروه به خوبی پوشش می دهند.

سیستم های غشایی کشسان ضخامت مناسب و انعطاف پذیری برای پل های کم عرض، ترک های ناموثر با عرض های مختلف دارند. برخی سیستم های مورد نیاز که ترک های mm025/0 تا mm375/0 دارند باید قبل از کاربرد غشاء جمع و عایق شوند. غشاءهای الاستومری معمولاً خاکستری یا سیاه اند، اما برخی تولید کننده ها پیشنهاد تولید با چندین رنگ دیگر را نیز می دهند. برخی گرایش به کم رنگ شدن دارند، به ویژه وقتی در معرض پرتو فرابنفش باشند. به ACI 362.1R و ACI 350.1R مراجعه شود.

برخی از این محصولات شامل، یورتان ها، اکریلیک ها،‌اپوکسی ها، نئوپرن ها،‌ سیمان، بتن پلیمری و محصولات آسفالتی هستند، اما آ»ها به این مواد محدود نیستند.

ب) موارد استفاده. محصولات در این طبقه بندی در محافظت،‌آب بند کردن یا در محل های حمل و نقل یا سیستم های پیاده رو استفاده می شوند. برخی از ترکیب بندی آنها برای استفاده در سیستم های ضد آب مناسب اند.

ج) محدودیت ها و محل کارها. این محصولات وقتی به شکل مایع هستند، ممکن است با اسپری، غلتک، ماله کشی و یا برس زدن اعمال شوند. ورقه های پیش ساخته عایق شده در لبه های غشاء های ضد آب اجرا می شوند. اغلب غشاء ها به دلیل مقاومت در برابر جذب آب و ترک های موثر یا غیر موثر

(کمتر از mm25/0) پل های کوک به کار می روند. غشاء های با ملات یورتان سخت یا ملات اپوکسی پوشش خوب و مقاومی در برابر لغزش و سایش ترافیکی از خود نشان می دهند. نگهداری مستمر غشاءها در معرض شرایط محیطی در سازه های پارکینگ، ممکن است در شیب ها و پیچ ها، محل ورود و خروج، مورد نیاز باشد. سطوح شن دار برخی غشاءها پوشش های خوبی برای مقاومت در برابر سایش و لغزش که مشکل تمیز و پاک شدن دارند، مهیا می کند.

آزمون های اندازه گیری خصوصیات عملکردی غشاءهای الاستومری، به ویژه ترافیک سیستم های غشایی عرشه پل ها تحت ترافیک، کاملاً محدود شده اند. تولید کننده ها معمولاً فهرست متفاوتی از نتایج آزمون های غیر استاندارد دارند که آنها را تحت شرایط آزمایشگاهی، هدایت می کند.

نتایج آزمون های استاندارد شده از آزمایشگاه های مستقل، برای سیستم های غشایی تحت ترافیک باید در مورد خصوصیات کلیدی عملکردی از قبیل نفوذ پذیری، کش آمدگی، مقاومت کششی، مقاومت پارگی، چسبندگی، مدل کشسانی، مقاومت در برابر سایش، انعطاف پذیری در دمای پایین و انتقال بخار آب، مقایسه شود.

 رویه ها- کلیات

الف) تشریح. رویه ها در ضخامتی از mm6 یا بیشتر تولید می شوند که می تواند چسبیده یا غیرچسبیده به سطح بتن باشد. برخی محصولات شامل بتن پلیمری، بتن سیمان- پرتلندی، اپوکسی ها، پلی استرها و بتن پلیمری اصلاح شده هستند،‌ اما تنها به این موارد محدود نیستند. رویه ها باعث تغییرات ظاهری، بافت و تراز سطح بتن اصلی می شوند. رویه های ضخیم می تواند برای اصلاح خصوصیات زهکشی سطوح فوقانی دال های بتنی، استفاده شود. رویه ها ممکن است در ترک های ناموثر (منتقل شونده) پل ها به کار روند. ترک های موثر ممکن است باز از میان رویه ها منعکس شوند، بجز در مواردی که با جزئیات صحیح اجرا شوند. رویه ها با انتخاب رنگ ها و پرداخت کاری های مختلف پیشنهاد می شوند.

ب) موارد استفاده. رویه ها در لایه های رویی و به طور کلی برای محافظت در برابر نفوذ آب و یون های کلراید استفاده می شوند. همچنین رویه ها مهیا کننده مقاومت در برابر سایش اند و ممکن است برای تامین زیبایی به کار روند (برای اطلاعات و جزئیات بیشتر به ACI 222R,345R,354R,3546R 548.5R,548.4 مراجعه شود).

ج) محدودیت ها و کاربرد. رویه ها ممکن است با ماله کشی، شمشه کشی، و اسپری جایدهی شوند و یا در یک لایه های بزرگتری در داخل سطح بتن اجرا شوند. رویه ها به طور مرکب با سازه موجود اجرا می شوند. مسلح کننده های تکمیلی، از قبیل سیم های جوش شده کارخانه ای و مسلح کننده های الیافی و فولادی می توانند اضافه شود.

برای اجرای صحیح رویه ها، سطح پیوند باید تمیز، سالم و مناسب باشد. حباب،‌گرد و غبار و خس و خاشاک با عملیات آماده سازی سطوح باید برداشته شوند.

ترک خوردگی مشکلی است که در برخی رویه های تحت تضمین چسبندگی، به وجود می آید. ترک های موجود می تواند از میان رویه ها منعکس شود. برخی رویه های چسبناک و یا حتی رویه های نچسب به منظور رفع مشکل باید در این مکان ها و موقعیت ها استفاده شوند.

در دال های روی زمین در آب و هواهای سرد و یخبندان هرگز نباید به رویه ها یا پوشش ها بخار هوا یا گازها برسد. موانع غیر متخلخل باعث عبور رطوبت از لایه زیرین یا خاکریزی های جمع شده زیر یا پشت سر آن می شود. همچنین اشباع شدید یا خرابی بتن در دوره های انجماد و ذوب می شود.

رویه های سیمانی نازک برای ترک های جمع شدگی پلاستیک مستعد هستند، زیرا نسبت سطح به حجم، بالا باعث افزایش سریع بخار شدن تحت شرایط خشک شدگی از قبیل رطوبت نسبی کم و باد می شود. همچنین به دلیل این که بتن ها معمولاً دارای w/c کم هستند، آنها آب انداختگی کمی نسبت به آب بخار شده دارند و بدیهی است که میزان آب جایگزین شده آنها از آب انداختگی کمتر است. وقتی رویه ها جایدهی می شوند باید شرایط محیطی قابل پیش بینی تعیین شود و اجرای رویه ها باید در صبح زود یا در شب انجام شود. لازم است که شرایط ناشی از خشک شدن به طور کلی پرهیز کرد.

در لایه های چسبناک، ترک خوردگی را حداقل یک دلیل از چهار دلیل زیر می دانند : 1. شکست ناشی از عملیات پرداخت کاری دیر از موعد، 2. جمع شدگی پلاستیک ناشی از خشک شدن بیش از حد، 3. تکان خوردن عرشه و رویه ناشی از دماهای متفاوت و یا جمع شدگی ناشی از خشک شدن، 4. ترک های موجود منعکس شده از میان رویه. برای اطلاعات ترک خوردگی به ACI 224 مراجعه شود.

آزمایش کردن در حمل بتن باید قبل از آماده سازی سطح برای تعیین مدول گسیختگی بتن انجام شود و بعد از اینکه رویه ها کامل شد، مقاومت چسبندگی تعیین شود. آزمون کشش مستقیم که در ACI 503R پیوست A تشریح شده است، مشخص شود.